En opnieuw is daar de confrontatie en dus code rood. Hoe vaak moet ik nog tegen de lamp lopen om mijn grenzen op voorhand serieus te nemen? Hardleers dus.
Zelf ben ik in het verleden uitgevallen door burn-outs en kon ik niet meer volledig terugkeren in het werk dat ik ooit deed. Eenvoudigweg omdat de rek zover uit het elastiekje was dat ik moest leren dealen met de nieuwe ik. Of was dat een hernieuwde kennismaking met wie ik gewoon ben? Anyway, ik blijf zo nu en dan worstelen met wat ik wil, wat ik vind dat ik moet kunnen en me tegelijk bewust ben van mijn grenzen (lees beperkingen). Ja hoor, bewijsdrang versus zelfzorg. Blijft in praktijk lastig, zo blijkt uit de status vandaag.
Gister was ik één van de velen die ging helpen op een stembureau. Ik had dat een keer eerder gedaan en dat was leuk en ook nuttig om te doen. En dus dacht ik, doe ik met gemak nog een keer. Kan ik laten zien dat ik ook een steentje bij kan dragen. Maar what the hell gebeurde daar. Een mega opkomst (wat natuurlijk geweldig is), dus een drukte van belang, weinig tot geen rustmomenten, nauwelijks kunnen eten en drinken en na sluiting niet één maar twee volle stembussen tellen! Het werd nachtwerk, dat had ik niet voorzien en het lijf gaf gedurende de dag al regelmatig signalen dat even opladen nodig was. Ik kwam door de situatie niet verder dan vijf minuten buiten met kop thee, snel een lauw frietje naar binnen werken en even terugtrekken op het toilet.
Het was een hele intensieve dag die met voldoening werd afgesloten. Na een korte nacht ging de volgende ochtend vroeg de wekker om weer fris en fruitig aan de gang te gaan. Nou niet dus. Mijn lijf heeft alle seinen op rood gezet. Gister wilde ik niet zo goed luisteren maar nu is er geen ontkomen meer aan. Het lijf vertoont voor mij allemaal bekende klachten en ongemakken, overgehouden aan mijn burn-outs en die door mijn hoogsensitiviteit steeds verschijnen als ik niet goed voor mezelf zorg. Het bekende liedje en dus moet ik vandaag op de welbekende blaren zitten en maak ik de agenda zo goed als leeg.
Een eventuele volgende keer vraagt dit om andere keuzes en een betere planning. Uit ervaring weet ik inmiddels dat na een piek van inspanning er voldoende ruimte moet zijn voor ontspanning en opladen. Mijn wilskracht en bewijsdrang zijn daarentegen lastiger te managen, maar hee ik doe mijn best en leer nog altijd bij. Dat is een voortdurend proces.
Laat mijn les weer een herkenning en leermoment zijn voor jou, als HSP of als je ervaring hebt met een burn-out. Je bent goed zoals je bent inclusief jouw grenzen. Want als je juist binnen die grenzen blijft kun je nog beter presteren en laten zien waar je goed in bent. Uhhh….. is dat niet plannen en organiseren?
Claudy
PS
Op 20 april geef ik een webinar over HSP en organizing. Je krijgt daarbij de HSP-wijzer kado.