Ongelooflijk, ik overspannen? Na ruim 6 weken tobben met diverse fysieke klachten variërend van een algeheel naar gevoel, drie blaasontstekingen tot een hoge bloeddruk, kreeg ik opnieuw de diagnose ‘overspannen’ voorgelegd door de arts. ‘Ga daar maar eens over nadenken’, zei hij bij het afscheid.
Dit is me al een aantal keren eerder overkomen. Ook na diverse (soms vage) klachten die niet te herleiden waren, behalve dan dat er iets ingrijpends was gebeurd. Zoals; ontstekingen aan wortels van kiezen, verliezen van elementen, plaatsen van een implantaat, verliezen van een zwangerschap, een zieke vader, nieuwe medicijnen, narcose en verdoving, et cetera.
Omdat klachten vaak niet te rijmen waren, was de conclusie op voorhand of na onderzoeken steevast dat het wel psychisch moest zijn. Jawel hoor, stressklachten die mogelijk leiden naar een 3e burn-out en nu dus de variant overspannen zijn.
Op zich snap ik het wel. Want door dan al weken aan het tobben te zijn slaat de wijzer vooral door naar me zorgen maken en angsten. En ja, daar krijg je stressklachten van of ze vergroten de reeds aanwezige klachten verder uit. En toch, ik word er zo boos van. Voel me machteloos. Net alsof ik het allemaal maar verzin. Je voelt je werkelijk waar niet serieus genomen. Hoe slecht ik me ook voel, dat kan blijkbaar dus niet.
Als ervaringsdeskundige met 2 burnouts achter de kiezen voel ik me toch aangesproken en ga ik nog meer nadenken; ‘Wat heb ik gemist? Waar ging het mis? Welke signalen van mogelijk overspannen zijn heb ik over het hoofd gezien?’ Want als ik het mis heb, stel ik helemaal niks voor met al mijn kennis en ervaring. En die gedachte helpt dan ook niet echt om weer op de rails te komen.
Door schade en schande ben ik gelukkig ook wel wijzer geworden. Door alleen al volledig te beseffen dat mijn fysieke uitingen een andere oorzaak hebben. Ik weet als geen ander dat ik veel meer voel dan de gemiddelde mens, zowel in als rond mijn lijf. Gek genoeg krijg ik altijd wel complimenten van artsen die vinden dat ik het allemaal zo treffend kan verwoorden, van wat ik voel. Maar ja, ze kunnen er verder niks mee. Niet dat ik sta te springen op een medische molen maar toch wil ik dan een rationeel antwoord hebben op mijn vragen.
En dat is dus nu opnieuw de grootste les. Dat antwoord ga ik niet krijgen vanuit de medische hoek. Zoals met zoveel dingen, het antwoord ligt bij mezelf. Ik weet eigenlijk heel goed hoe het zit maar zodra het lijf met me aan de haal gaat ben ik verloren. En dat is iets wat ik absoluut nog moet leren. Want er zullen zich telkens nieuwe situaties voordoen en er zullen ook andere fysieke klachten zijn. En zodra er toch een arts nodig is zal het hele circus weer opnieuw beginnen. Tot die tijd richt ik me liever tot het alternatieve circuit om te werken aan het zelfhelend vermogen en me te voeden met voldoende energie om mijn hoog sensitiviteit te kunnen ondersteunen. Zodat ik weer helemaal op mezelf kan en durf te vertrouwen. En me dan volledig inzetten met hetgeen ik doe; een luisterend oor en een coach zijn voor HSP-ers op de werkplek. Zodat zij in alle hectiek ook de rust en balans kunnen vinden om lekker te kunnen werken en te functioneren.
Heb jij ook een dergelijke ervaring of wil je meer weten over mijn dienstverlening? Voel je vrij om een reactie achter te laten of om rechtstreeks met mij contact op te nemen (claudy@puurstructuur.nl)
Zonnige groet,