Hoogsensitieven, prikkelgevoeligen, vinden het vaak een uitdaging om de drukte op te zoeken. Feestjes of drukke evenementen worden eerder gemeden dan met liefde omarmd. Het kan wel, een evenement of iets dergelijks bijwonen. Maar dan moeten de randvoorwaarden goed en grenzen helder zijn. Klinkt eenvoudig maar vereist dat je jezelf serieus neemt.
‘Hoe dan?’. Ik hoor het je bijna vragen. Tja, dat is niet met een eensluidend antwoord af te doen. Want welke randvoorwaarden voor jou belangrijk zijn hangt af van jouw zijn en welke prikkels het meest belastend voor je zijn. Welke dat ook zijn, ik nodig je van harte uit om zo nu en dan eens voorzichtig buiten de lijntjes te kleuren. Je grens opzoeken en accepteren dat er misschien consequenties voor je aan zitten.
Uit ervaring weet ik dat dit de ene keer best goed gaat en dat ik een andere keer flink op de blaren moet zitten. Vervelend, maar dat is dan maar zo. Je kunt je nu eenmaal niet voor alles en iedereen afsluiten. Ook daar zitten grenzen aan.
Mijn uitdaging zat de afgelopen week in het organiseren van een dorpskwis. Dat wil zeggen, het op de been brengen van een team samen met een vriendin en het beschikbaar stellen van ons huis als basis. Concreet betekent dit een kleine interne reorganisatie van de woonkamer, keuken en kantoor om zo’n dertig personen te kunnen herbergen. Mijn kantoor was alleen toegankelijk voor mezelf en mijn vriendin die mede coördineerde. Een duidelijke grens dus.
Ook in de catering moest worden voorzien. Ik vroeg mijn man om hulp, we deden samen de boodschappen en we zorgden dat alles klaarstond voor selfservice. Dat werkte prima. Overigens voor mij heel lastig en spannend om iedereen toe te laten in deze ruimtes. Toch deed ik het en nam afstand. Ik kon me gelukkig terugtrekken in kantoor. Ook al moest ik daar vaak snel en adequaat reageren en actie ondernemen.
Alles verliep prima en de sfeer zat er goed in. Nadat de laatste vertrokken waren hebben we de boel direct weer opgeruimd zodat we de volgende ochtend in een vertrouwde en schone omgeving kwamen. Dat is voor mij heel belangrijk maar dat zorgt er dan wel voor dat er een andere grens wordt overschreden. Namelijk tot kwart over twee in de weer zijn en dus laat in bed. Tja, dat moet ik dan dus wel met een paar dagen uitrusten en bijslapen bekopen. Hoe dan ook, de plussen wonnen het van de minnen! Ik had voldoende tijd ingeruimd voor de voorbereidingen en de dag erna bewust vrij gehouden. En niet te vergeten; genoten van een hele leuke avond.
Een grotere uitdaging kwam een week later. De prijsuitreiking vond namelijk toen pas plaats in het cultureel centrum. Een feestavond met DJ en de aanwezigheid van 46 teams! Veel volk dus. Poeh, hoe ging ik dat doen? Omdat ik me als een van de organisatoren verplicht voelde nam ik me voor om aanwezig te zijn. Mmmm, hier zou ik ook een andere keuze hebben kunnen maken, ware het niet dat alle andere teamgenoten geen tijd of geen zin hadden om die avond aanwezig te zijn. Vorig jaar was die avond kennelijk niet goed gevallen. Maar ja, je wilt toch weten waar je geëindigd bent nietwaar? En dus toog ik met manlief naar de feestlocatie. De drukte viel op zich mee maar de muziek stond hard en er waren diverse schermen met afbeeldingen en filmpjes die aanstonden. Prikkels all over!
Hoe fijn is het dan als je partner weet van je hoogsensitiviteit. Hij stelde voor even een rondje door de zaal te doen, zonder mij. Hij vroeg me te wachten en bij terugkomst namen we samen een drankje aan de bar, waar het rustig was. We hielden gepaste afstand van de menigte en de feestruimte. Telkens als er gepresenteerd werd gingen we iets naar voren om het goed te kunnen horen en zien. We hadden ons voorgenomen om naar huis te gaan als we onze plek wisten. Tot onze verbazing bleken we bij de beste tien te zitten. Wauw, toch goed dat we er waren, want de team captains moesten zich melden op het podium. Als nummer acht mocht ik weer de zaal in. Heel even in de menigte vlakbij de groep die uiteindelijk ook de winnaar was. Iedereen ging uit z’n dak. En wij? Wij verlieten zonder tamtatie de ruimte en vertrokken richting huis. Op de bank tot rust komen met een kop thee en ook met trots terugkijken op een geslaagde deelname, zowel aan de kwis als aan het sociale gebeuren.
Met gepaste afstand kun je de boel mooi aanschouwen en er met een goed gevoel op terugkijken. Zonder al te veel naweeën. Probeer maar eens.
Claudy