Net als iedere trouwe supporter wilde ik ook mee naar de bekerfinale tussen Willem II en Ajax in de Kuip in Rotterdam. Dit gebeurt mijn clubje niet elk jaar en is een hele happening op zich. Natuurlijk weet ik als hoog sensitief persoon dat een dergelijke actie het nodige van me vraagt of te weeg kan brengen. Maar soms maak je nu eenmaal een bewuste keuze om zoiets juist wel te doen en mee te maken, en moet je de consequenties daarvan accepteren. Zo gezegd, zo gedaan. Maar ja….
De voorbereiding
Een goede voorbereiding is het halve werk. De week voor die finale gingen we op vakantie en kon ik energie opdoen aan de Zeeuwse kust. Wat nodig zou zijn omdat de dag na die bekerfinale er ook nog een intensieve scholingsdag op het programma stond. Ik trof alle nodige voorbereidingen; voldoende nachtrust, geen energie-vretende klussen op de dag ervoor en extra letten op voeding en ontspanning. Helaas ging er waarschijnlijk iets mis rondom voeding, waardoor ik niet helemaal fit was voor deze wedstrijd. Maar ik had goede moed en had er zin in!
Op weg
Met 240 bussen togen alle supporters naar Rotterdam. De organisatie was goed en overzichtelijk. Ik kreeg een plekje voor in de bus en daar was het goed toeven met meegebrachte proviand en fijn gezelschap. Na aankomst moest de pas erin om nog op tijd in stadion te zijn voor de aftrap. So far so good. Totdat ik de rijen bij de toegangshekken in het vizier kreeg waar niet of nauwelijks beweging in zat. Gelukkig werd er een extra poort geopend en konden we na fouillering richting tribune. En daar, op de trap, liep het opnieuw vast. We waren laat en de tribune was bijna vol. Naar boven richting onze plaats lukte niet zo snel. Ik stapte terug uit de massa en ging op de begane grond over het hek staan gluren naar de openingsceremonie en belandde op een open stuk tribune die ineens bestormd werd door supporters die ook vast gelopen waren. Ik was mijn groep ‘kwijt’, maar wist via een app dat ze in het juiste vak en op de juiste plaats zaten. Ik ben toen pas richting mijn plek gegaan. Maar mijn beleving was vanaf de toegangspoort duidelijk anders.
De ervaring
Die andere beleving bemerkte ik pas echt de volgende dag. Want die nacht kon ik bijna niet slapen. Ik was hyper na het intens beleven van deze gebeurtenis. Ik hoorde het zingen van de supporters en mijn gedachten gingen naar allerlei randverschijnselen. De volle tribunes met ruziemakende mensen over hun plek, de zwarte kleding van de harde kern die normaliter rood wit blauw kleurt, de witte vlaggen van de andere supporters, het vuurwerk en vooral de rook die daardoor ontstond, de regenboog, de wissels, het schudden van de tribune na het fluitsignaal en een weifelende Frenkie de Jong die na de wedstrijd richting Willem II supporters wilde gaan, maar teruggefloten werd door zijn trainer. Dat zag en voelde ik allemaal heel intens.
De gevolgen
Ik ging toch naar een voetbalwedstrijd kijken? Het enige wat ik me daar nog van herinner is de 1e goal, waarbij ik zag dat de keeper nog net de bal raakte maar een doelpunt niet kon voorkomen. Van de rest weet ik werkelijk niks meer. Ik werd dus helemaal in beslag genomen door al die andere prikkels. En die kwamen in alle heftigheid binnen!
Op mijn manier heb ik genoten van het hele gebeuren. Maar ‘the day after’? En de dag daarna, en daarna……? Totaal brak was ik, of ik twee nachten had doorgehaald. Fysiek moet ik het dus bekopen met voor mij allerlei bekende en hele vervelende klachten. Veel rust nemen, goed slapen en extra goed op eten letten zijn helpend net als wandelen en frisse lucht. Ik besef maar al te goed wat de oorzaak is en neem de lasten voor lief.
Wie zich brandt moet nu eenmaal op de blaren zitten. Maar de halve finale Champions League….., die kijk ik thuis maar op de bank, in een fijne atmosfeer met een kopje thee. Ook leuk😊
Zonnige groet,
Claudy