Als je goed in je vel zit, lees goed in balans bent, lijk je de hele wereld aan te kunnen. Zeker, dan gaat alles lekker soepeltjes, heb je voldoende energie en kun je ergens de schouders onder zetten. Dat straal je uit en dat ziet de buitenwereld ook. Maar wat als je niet altijd aan die verwachtingen van de buitenwereld kan voldoen? Door bijvoorbeeld onverwachte keuzes te maken. Een keuze, klein of groot heeft altijd een consequentie. Als je de keuze hebt uit twee feestjes waarvan één dichtbij huis en de ander best ver weg, kies je misschien uit praktisch oogpunt om niet ver te hoeven gaan.
Keuzes maken voor een HSP ligt nog iets gecompliceerder. Naast het kiezen voor iets waar je op dat moment behoefte aan hebt, vraagt ook de sociale kant aandacht bij het komen tot een keuze. Neem nog even het voorbeeld van de twee feestjes, waarvan één dichtbij en één ver weg. Dichtbij is een feestje met veel onbekenden en het feestje ver weg is met een hechte vriendengroep. Dan gaat er een andere molen draaien met overwegingen. ‘Wat als ik wel naar een feestje ga en de vriendenclub teleurstel? Wat zullen ze daar wel niet van denken? Ben ik dan wel een echte vriend? Maar ik heb echt de energie niet om zo ver te moeten gaan. Misschien kan ik beter helemaal niet gaan?’. Het kan zijn dat je uiteindelijk thuis op de bank belandt en jezelf telkens opnieuw afvraagt of je nu wel het juiste hebt gedaan, wat als, etc.. Het eeuwig actieve hoogsensitieve brein draait op volle toeren. Teleurstelling overheerst.
Waarschijnlijk kun je niet eens genieten van een avondje relaxen op de bank. In plaats van dat de accu oplaadt loopt die nu leeg. Weg balans. Weg energie. Weg het gevoel van euforie de hele wereld aan te kunnen. Moe en teleurgesteld. Zeker als je ook nog eens stuit op een dosis onbegrip. Want hoe leg je dit nu aannemelijk uit aan de buitenwereld?
De eigenschap hoogsensitiviteit blijkt nog altijd onderbelicht te zijn. De term is tegenwoordig bekend maar hoe dat doorwerkt in de praktijk wekt nog altijd veel wrevel en onbegrip. Zeker als uitingen van hoogsensitiviteit sociaal niet wenselijk zijn.
Zo heb ik zelf opnieuw een keuze moeten maken die voor het oog van het kerkvolk verre van logisch is. Mijn man wilde altijd al heel graag een paar reizen maken, andere culturen zien en beleven. Hij is energiek, behoudend avontuurlijk en kijkt uit naar dit soort verre reizen. En hij wil dit het allerliefst samen met mij beleven. En ik? Door schade en schande ben ik ook op reisgebied wijs geworden. Ja, ik heb veel gereisd en kan nu ook terugzien op hoe ik dat toen beleefde en welke offers ik daarvoor bracht. Toen was ik grenzeloos, met alle gevolgen van dien. Tegenwoordig liggen die grenzen heel dichtbij, veel dichterbij dan ik zou willen. Overigens hangt dit wel af van hoe goed ik zelf in mijn vel zit.
Afijn alles afwegende; het lange reizen in vliegtuig en bus, ander eten, elke nacht een ander verblijf, een actief programma, de geur, de temperatuur, de sfeer, zeg het maar. Alles werkt bij mij vaak zo lang door dat ik tijdens zo’n reis alleen maar bezig ben om mezelf overeind en groot te houden. Die les heb ik na al die jaren wel geleerd. En het meest belangrijke, dit alles zou ten koste gaan van de reis die manlief zo ontzettend graag wil maken. Iets wat ik hem ontzettend gun en tegelijkertijd moet ik hem teleurstellen. Tijd om een keuze te maken.
Hij ging op reis, ik bleef thuis. Het was voor ons de tweede keer. De keuze was nu nog bewuster, samen wisten we de voors en tegens. Een hele lastige keuze voor ons samen. Maar we respecteren het van elkaar en gunnen het elkaar omdat we zielsveel van elkaar houden.
Consequentie: Hij daar, ver weg op een ander continent met een onbekende groep. Genoten, met 1400 foto’s en een ervaring rijker weer veilig thuis. Ik thuis, in een vertrouwde omgeving met een hyperalert sensitief brein. Natuurlijk heeft ook die molen met alle overwegingen de eerste dagen op volle toeren gedraaid. En soms helpt het als er dan een bevestiging komt van je weloverwogen keuze. ‘Schat, tis maar goed dat je er niet bij bent, want de meesten zitten allemaal zo ver mogelijk voorin de bus met een kotszakje. Echt jij zou doodziek zijn geworden, met alle gevolgen van dien.’
Het helpt als je eindeloos blijft uitleggen hoe het zit en werkt voor jou, waarom je bepaalde keuzes wel of niet maakt. Begrip is en blijft noodzakelijk. Net als geduld.
‘Huh, ik dacht dat jij op reis was. Uh nee, ik niet. Oh, was het te ver vliegen?’ Uh…., nee… ja zoiets. Oh, dan zal ik maar niet verder vragen’. Even een ongemakkelijk moment. Dat vloog gelukkig snel voorbij. Wetende dat het goed was zo.
Claudy
PS Groeten uit het mooie Mexico, van manlief 😊