Je kabbelt voort als hoogsensitief persoon, deinen op de flow.  Je laat je mee stromen met het gevoel van zomer, vakantie en vrijheid. Zo lijkt het, want je ervaart toch pieken en verliest als hoogsensitief persoon zo nu en dan energie, al was het maar door de hitte. Onder de mensen kun je dat misschien nog camoufleren maar eenmaal op je eigen eilandje, kun je zomaar flink geconfronteerd worden met jezelf: je hoogst eigen hoogsensitief persoon.

Mijn verhaal:

Het is de een na laatste dag van mijn vierweeks verblijf in Zeeland. Weken vol zon. Helaas maar twee weken samen met gezin, vanwege perikelen op het werk van manlief. Daardoor werd er veel heen en weer gereisd wat het ietwat onrustig maakte. Eind van mijn tweede week werd ik geconfronteerd met extreme kies/kaak/aangezichtspijn. Na bezoek aan tandarts in Zeeland en mailcontact met eigen tandarts was pijnstilling het beste. Pas na een paar dagen was pijn onder controle en zonder pillen lukt het nog niet. En dat heeft natuurlijk zijn uitwerking op de rest van mijn lijf. Als hoogsensitief persoon weet ik inmiddels dat de gevolgen van iets, vaak nog lastiger zijn dan de kwaal zelf. Ik zal nog een dag of tien door moeten bijten voordat eigen tandarts ook weer terug is van vakantie. Echt top voel ik me niet maar desondanks best aardig in vakantie stemming.

Vier hele weken, dus ik dacht ik ga meters maken met mijn boek. Iets wat ik me zo voorgenomen had voor de vakantie. Ten delen heb ik dat ook gedaan door redigeerwerk te verwerken. En door de openstaande vragen nog eens goed te overdenken. Maar ik liep vast, in gedachten en in de uitvoering. Geen passie of energie om het aan te pakken. Er speelde maar steeds een zin door mijn hoofd; ‘het roer moet om, tijd voor iets nieuws’. Maar hoe dan? Dat was het thema van de afgelopen weken.

En vanochtend was daar ineens het zware en droevige gevoel. Ik noem het vooral eenzaamheid, helemaal los van alles en iedereen. Het voelt verdrietig en ellendig. Helemaal op mezelf terug geworpen. Ik mis dan een vriend of vriendin, iemand om dit mee te delen. Een gelijkgestemde die vooral luistert en ervoor zorgt dat de zinnen even verzet kunnen worden. En tegelijkertijd besef ik dat het heel lastig is voor mij om contact te maken. Juist vanwege die extreme hooggevoeligheid en het ontbreken van de juiste raakvlakken.

Ik ga zo naar het strand om dit gevoel nog even extra te doorleven en het daarna in de wind los te laten op de golven van de zee. Dat klinkt misschien raar maar dat voelt goed. Omdat ik dan juist besef dat ik het ook zelf ben die het heft in eigen hand heeft en bepaal hoe en waar ik de draad weer op ga pakken. En dat zou nu zomaar een andere route kunnen worden. ‘Het roer moet om, het is tijd voor iets nieuws…’. Een andere invulling van mijn dagelijks leven, omdat ik, als hoogsensitief persoon een waardevolle bijdrage wil leveren passend bij mijn talenten en binnen mijn grenzen. Het boek, dat echt bijna af is, lijkt de afronding van wat was. De weg er naar toe was het belangrijkste proces. Het vervolg gaat afwijken van wat al jaren vertrouwd was. Meer creatief, meer verzachtend, meer luisterend, meer vertrouwelijk, meer ontspannend, back to my roots, puur, met aandacht en oog voor schoonheid.

Wordt vervolgd ………

En jij? Heb jij als hoogsensitief persoon nog nieuwe inzichten opgedaan tijdens je vakantie?

Zonnige groet,

Claudy

Tip: inspiratie ochtend met gelijkgestemden in Oisterwijk.