Op de eerste zondag na 26 november begint de adventsperiode. Advent is de voorbereidende periode op Kerstmis. Daarmee bedoel ik niet alle boodschappenlijstjes voor diners en verlanglijstjes. Tijdens de advent bereid je je voor op de komst van Kerstmis, de geboorte van Jezus. Het vieren van die geboorte wordt gezien als een licht in de duisternis.
Voorafgaand aan kerst vindt ook de zonnewende plaats. Rond 21 december is de dag het kortst en de nacht het langst. Daarna worden de dagen langzaam langer. Tot die zonnewende zijn het de donkere dagen voor Kerstmis. Als de temperatuur buiten ook nog daalt, blijven we als vanzelf vaker binnen. Daar waar het warm is. Deze advent is ook een reflectietijd en nodigt je uit meer naar binnen te keren. Te mijmeren, dingen te overdenken, terug te blikken en vooruit te kijken. In de vlam van een kaars flikkeren gedachten, herinneringen en ideeën op. Waardevol om eens bij stil te staan.
Advent reflectietijd
Voor mij start dit proces op het moment waarop ik mijn papieren agenda’s voor het nieuwe jaar startklaar maak. Ik blader dan terug en sta stil bij wat er allemaal de revue gepasseerd is. Van zorgafspraken tot het vieren van verjaardagen. Het meemaken van leuke en bijzondere dingen, maar ook afscheid nemen van mensen die me zo dierbaar waren. Belangrijke data schrijf ik over in de nog blanco agenda zodat ik ze niet vergeet. En tegelijk noteer ik de al gemaakte afspraken voor het nieuwe jaar en markeer ik de vakantieperiodes. Fijn om daar naar uit te kijken.
Normaliter word ik blij en soms zelfs euforisch bij deze handeling. Het is een markant terugkerend reflectiemoment. Advent reflectietijd, noem ik het. Terugblikken, gedachten laten dwalen, met een lach en soms met een traan om daarna vooruit te kijken. Blij worden van nieuwe plannen en ontwikkelingen die absoluut in de pen zitten. In de regel geeft dit verfrissende energie en kan ik niet wachten om aan de slag te gaan met het scheppen van nieuwe dingen.
Melancholiek
Maar dit jaar heb ik ook een gevoel van melancholie. Terwijl ik dankbaar ben voor alles en iedereen om me heen, realiseer ik me als nooit te voren hoe kwetsbaar we allemaal zijn. En hoe de wereld om ons heen verandert. Deels omdat we elk jaar groeien, ouder worden en dus de levenscycli veranderen. Maar ook de impact van veranderingen dichtbij en wereldwijd spelen een rol. De veiligheid, de verdraagzaamheid en de vanzelfsprekendheid van alles om ons heen. Niets is soms wat het lijkt of wat het ooit was.
Verandering, de enige constante
Verandering, dat is de enige constante factor in het leven. Wijze woorden van de Griekse filosoof Heraclitus zo’n 2500 jaar geleden.
Veranderingen raken mijn ziel en zaligheid. Ik weet het, veranderingen hebben impact en zijn ook nodig om verder te kunnen en te groeien. Maar soms schuurt dat en doet het pijn. Het oude vertrouwde blijft achter en iets nieuws wordt voorzichtig zichtbaar. Het hoe en wat? Daar laat ik de komende weken mijn licht maar eens op schijnen😊.
Hulp van reflectiekaarten en klankbordgesprek
Hoe kijk jij terug op de afgelopen periode? En waar verheug jij je op als je naar de toekomst kijkt? De set reflectiekaarten helpt je om stil te staan bij je ontwikkelingsproces. Wil je dat samen doen? Boek dan een klankbordgesprek met me; een fijne manier van reflecteren én vooruitkijken (en je krijgt er ook nog eens mijn boek Puur Structuren cadeau bij).
Zonnige groet, Claudy