In de zomer komt alles tot volle wasdom. Noeste arbeid zorgt in de regel voor een overvloed aan vruchten, die je in augustus kunt plukken. Op het Noordelijk halfrond staat deze maand voor het oogsten van graan. Ook op onze vakantiestek in Zeeland doen de dorsmachines hiervoor hun werk. Dat blijft een indrukwekkend gezicht en is voor mij ook een stukje nostalgie. Vroeger werd elke zomer op de boerderij van mijn ouders het hooi met iedereen die kon helpen, binnengehaald. Hard werken en ook genieten van het resultaat!
Op naar een welverdiende vakantie
Maar hoe zit het dan nu? Als ik terugkijk op de afgelopen weken, maanden en zelfs het afgelopen jaar, heb ik hard gewerkt. Als professional organizer en HSP kern-coach bij cliënten op de werkplek en als ‘onderaannemer’ bij aantal cliënten thuis. Daarnaast heb ik veel uren en energie gestoken in het schrijven, vormgeven, uitgeven en vermarkten van mijn nieuwe boek Puur Structuren.
Op naar een welverdiende vakantie zou je zeggen om het hoofd leeg te maken en frisse energie op te doen voor na de vakantie. Maar op een of andere manier bleef dat ultieme vakantiegevoel uit. Doordat alles min of meer stilligt in de zomer, kreeg ik het gevoel van een mislukte oogst. Hoe kan dat nou?
Is alle inspanning voor niets geweest?
Het is net of alles anders is en ik alles anders ervaar, zelfs onze eigen vakantieplek waar we al jaren in de zomer een aantal weken verblijven. Het weer was ons goedgezind. Bijzonder want het was tot de derde week van juli huilen met de pet op. Zelfs onze dochter ging nog een aantal dagen mee wat fijn was. En toch telde ik in het begin de dagen af dat ik weer naar huis ging. Ik heb een aantal nachten wakker gelegen, gepiekerd over van alles en nog wat. Overwoog ineens dingen die ik een jaar geleden (en nog korter zelfs) niet voor mogelijk had gehouden. Genieten ging met mate, terwijl er alle ingrediënten waren om dat wel te kunnen doen. Een heel dubbel gevoel.
Op zoek naar verborgen vruchten
Loskomen van thuis, werk zorg en geregel. Door in een ander, lomer ritme te leven in een andere omgeving gaat dat eigenlijk automatisch. En eerlijk is eerlijk, dat gebeurde ook voor een deel, maar inwendig bleef er een onrustig gevoel. De vruchten die ik hoopte te plukken leken verborgen of te ontbreken. Een leeg gevoel van een mislukte oogst. Gelukkig betrof het de eerste week van de oogstmaand en keerde het tij alsnog. Want al die inspanning kan toch niet voor niets zijn geweest?
Het tij keerde
Terwijl mijn man en dochter genieten van een paar dagen Olympische Spelen komt mijn beste vriendin langs om mijn bijzondere verjaardagscadeau te verzilveren. We gingen samen het labyrint lopen bij Puur Natuurbeleving in Kamperland. Ieder voor zich. Ik liep met mijn dagelijkse intentie vol goede moed naar het middelpunt. Onderweg had ik last van stekende (bekende) pijn in mijn linkerbil/rug/onderrug. Het dreigde te gaan regenen en het waaide. Gedachten dwaalden soms af maar ik bleef stug doorlopen en probeerde steeds terug te keren naar mezelf wat aardig lukte. En toen eenmaal middenin het labyrint kwam de ontlading. Er viel ineens een last van mijn schouders, ik ervaarde de vrijheid en draaide in de rondte met gespreide armen. De kracht van mijn voeten op de grond was enorm en mijn handen idem. Na even alles toe te laten en de ineens onheilspellende wind z’n werk te laten doen- om alle ballast weg te blazen- begon ik aan de weg terug. Lichter, vrolijk, bijna euforisch! En wat apart, geen stekende pijn meer.
Bewegen bracht me terug naar de essentie
Ik bleef mijn eigen pad lopen, sterk in verbinding met mezelf. Zodra ik de grenzen van het pad opzocht kwam de pijn weer terug. Apart. Ik liep ook stukjes blind, waardoor ik nog sterker de verbinding van mijn voeten met de aarde voelde. Gaandeweg kwam er ook een ander gevoel bij. Eenmaal stilstaand onder een treurwilg in het labyrint voelde ik ineens dat de tranen hoog zaten. Verdriet.
De beste oogst is binnen
Door de beweging, het lopen werd mijn ziel gewassen. Ik voelde oprecht dat ik alles los mag laten. Niet meer mijn stinkende best hoef te doen om dingen te laten slagen. Erop vertrouwen dat de juiste mensen en dingen op mijn pad komen. En ineens voelde ik dat de energie weer ging stromen. Dankbaar voor deze bijzondere en mooie ervaring. Weer terug in verbinding met mezelf. Een betere oogst kan ik me niet wensen.
Wat een pracht cadeau! Dank aan mijn lieve vriendin. De vakantie kon eindelijk beginnen!
Ik hoop dat jouw vakantie je ook (weer) in verbinding met jezelf heeft gebracht!
Zonnige groet,
Claudy