Het is 1 juni twaalf uur. Euforie bij alle ondernemingen in de Horeca, ze mogen weer open, binnen de richtlijnen. Het weer is ze goedgezind, het is uitstekend terrasweer en het is ook nog tweede pinsterdag. Wat een feest.
Nu er weer meer mag sinds het uitroepen van de intelligente lockdown, er massaal uitjes worden ondernomen en je onvermijdelijk in de drukte beland, lijkt het net alsof het virus van de aardbodembol is verdwenen.
Als het virus je niet heeft geraakt, direct of indirect qua gezondheid, lijkt het misschien allemaal wat overdreven die anderhalve meter afstand en zo. Echter zijn die regels er niet voor niets. Ze dienen ervoor om het virus onder controle te houden en om verspreiding te voorkomen. Volgens allerlei berichten zit het venijn vooral in niet goed geventileerde ruimtes en op plekken waar je met veel mensen bent, drukte dus.
Nu het hek van de dam is, lees meer ruimte om er op uit te kunnen gaan, wordt het voor de groep die kwetsbaar is een stuk lastiger om zich te bewegen. Denk niet alleen aan de ouderen of mensen met een onderliggend lijden. Er zijn ook veel groepen die extra blootstaan aan het virus; de vakkenvullers, de zorg, de politie, de BOA’s, personen in het OV, etc. Al die mensen dienen ook beschermd te worden. We moeten er toch niet aan denken dat die dadelijk massaal ziek worden en opnieuw de hele samenleving wordt lamgelegd.
De mensen die iets onder de leden hebben, denk o.a. aan long- en hartproblemen of personen die extra gevoelig zijn voor externe prikkels, zullen vanaf nu nog kritischer moeten zijn in hun keuzes. Met veel belangstelling lees ik bijvoorbeeld elke dag de column van Frank Poorthuis in het Brabants Dagblad. Vanwege zijn gezondheid heeft hij er onlangs voor gekozen om tijdelijk alleen in een vakantiehuis te verblijven, ver bij zijn gezin vandaan, zodat zij weer wel naar buiten (en naar school) kunnen. Allemaal omdat zijn gezondheid te dun is voor de versoepelingen. Echt heel moedig van hem. Maar ook voor hem komt het moment dat zoiets niet meer te doen is en je toch weer samen leeft onder een dak met alle risico’s van dien. Ik weet zeker dat er nog veel meer van dit soort verborgen voorbeelden zijn, van mensen die blij zijn voor de ander maar vol weemoed terugdenken aan de tijd dat alles stil en rustig was.
En nu maar hopen dat er over een week of twee geen grote stijgingen zijn in de grafieken. Die van de doden en de ziekenhuisopnames. En dat iedereen bij de minst of geringste klacht zich snel laat testen om zo de angel er op tijd uit te kunnen halen. Trouwens vergis je niet, als je positief getest wordt mag je in quarantaine net als je andere huisgenoten. Dat zal dan een zware dobber zijn omdat je dacht dat we het ergste gehad hadden. En dat geldt ook voor al diegenen die het virus doorstaan hebben en nu worstelen met het moeizame herstel en last hebben van vermoedelijk blijvende schade.
Daarom een vriendelijk doch dringend verzoek aan iedereen; naast deze euforie zijn er ook genoeg mensen die de versoepeling met weemoed van een afstand bezien. Heb mededogen voor hen en begrip voor hun keuzes, die misschien niet de jouwe zijn. We zijn er nog lang niet.