Loslaten en een dagje bijkomen was nodig, broodnodig. Want de voorgaande nacht bood weinig rust. Eerst wilde de slaap niet vatten en toen werd ik ook nog eens heel vroeg wakker, rond een uurtje of vier. En maar nadenken, want mijn gedachtestroom kon ik niet loslaten of stopzetten. En oh, wat voelde ik me somber of ik heel hard had gehuild om iets of iemand die ik heb verloren. Zenuwachtig om wat er komen gaat, iets staat er te gebeuren. Maar wat? Slecht nieuws? Ik voel van alles maar kan er geen woorden aan geven.
Ondanks de aanwezigheid van laptop, mobiel en met de nabijheid van social media lukte het om eindelijk meer los te laten, het niets doen toe te laten. Lekker te luieren op het strand en volop te genieten van de zon en de zee. De kinderen vermaken zichzelf, wat een verademing. Manlief luiert lekker mee. Het ultieme loslaten. Okay, er was nog een zakelijke afspraak (dat hoort eigenlijk niet tijdens de vakantie) maar dat gaf me juist weer wat houvast. Een coachgesprek werkt altijd twee kanten op, daarom houd ik ook zo van het vak. Een belangrijk onderdeel van mijn professional organizing en stress counseling.
Naast de roman die ik uitlas ben ik begonnen aan het boek PUUR hooggevoelig van Jolijn Hendriks. Hier en daar had ik al wat bladzijden gelezen en nu koos ik doelbewust voor het hoofdstuk Hooggevoeligheid en relaties. Hierin wordt over intimiteit in de breedste zin des woord geschreven. Uiteraard veel herkenbare woorden en ervaringen maar toen ik de volgende regels las vielen er weer allerlei puzzelstukjes op z’n plaatst.
“Intimiteit wordt lastig voor HSP wanneer ze in hun verwachtingen teleurgesteld worden. Dan trekken ze zich terug vanuit zelfbescherming en worden ze afstandelijk. Ook als er een teveel aan indrukken of bezigheden is kan de HSP moeite hebben met intimiteit. Dan kunnen ze ineens afstand creëren, wat zo haaks staat op het gedrag dat ze meestal vertonen. Sommige cursisten gaven aan snauwerig te worden en geïrriteerd omdat ze een agitatie in zichzelf voelden vanuit een teveel aan prikkels, en dan de ander die dicht bij hen probeerde te zijn in spreken of doen vaker van zich af duwden door kort en niet meer zo vriendelijk te reageren.
Het lijkt een paradox te zijn in de hooggevoelige mens, maar het kan dus beide bestaan: enerzijds de sterke behoefte aan een echte hartsverbinding en tegelijk soms de behoefte daar even van weg te zijn, omdat er een teveel is, waardoor de indrukken niet meer kunnen worden verwerkt. De verschillende uiterlijke verschijningen van de HSP kunnen verwarrend werken: het ene moment een sociaal en betrokken persoon en het volgende ogenblik iemand met blikvernauwing die kort en ietwat kortaf reageert. Ook hier kan het helpen jezelf zo te zien en bewustzijn te hebben, zodat het voor jezelf en de anderen beter te begrijpen is wanneer je anders dan gewoon reageert.”
“Bij het omgaan met teleurstellingen, als het gaat om je te verbinden, zou het je kunnen helpen te zien dat niet iedereen zich op dezelfde wijze wenst te verbinden en dat wat jij normaal vindt niet voor een ander hoeft te gelden .Het is jammer wanneer je je uit teleurstelling over de ander terugtrekt en je kwaliteit van ‘voluit zijn’ verliest of achterhoudt.”
“Ik hoor in mijn cursus vaak van hooggevoelige mensen dat zij zich hebben teruggetrokken vanuit teleurstelling in mensen. Ook vanuit onrecht. Want hooggevoelige mensen hebben ook een enorm rechtvaardigheidsgevoel.”
Oh ja, joepie ik ben hooggevoelig. Dat wist ik natuurlijk al wel maar ik had dit gedrag daar nog niet eerder aan gelinkt. Maar het is heel herkenbaar voor mij. Want dit gedrag vertoon ik niet de afgelopen 10-12 jaar maar eigenlijk al zolang ik weet. Vanuit die teleurstelling, in mensen en omstandigheden, en niet wetende hoeveel invloed prikkels e.d. op mij hebben. De intensiteit van prikkels is altijd heftig geweest. En aan teleurstellingen geen gebrek.
Dit is echt een openbaring voor me. Hoe slecht ik me in een dergelijke situatie ook kan voelen, nu overheerst opluchting en blijdschap. Ik heb ‘het spook’ wat in mij huist weer verder ontmanteld. Dat is fijn, want daarmee kan ik weer een volgende stap zetten. Te beginnen om aan mijn dochter uit te leggen dat het dus niets te maken heeft met anderen wel of niet aardig vinden. Want zo zou je het uit kunnen leggen. Maar dat is het echt niet, want in basis vind ik iedereen aardig. Alleen mijn gevoel geeft andere signalen over die anderen, signalen die anderen niet kunnen zien of voelen, maar zich dan uiten in mijn gedrag en ook in mijn lijf. En als er dan ook nog sprake is van een enorme teleurstelling, ik me niet gezien of gehoord voel, is de ellende compleet. Nu dus nog leren om dit op een of andere manier bespreekbaar te maken en het een beetje loslaten. Zal ook wel makkelijker klinken dan het is….
Claudy