Door een virus moest ineens het roer om. Dat gold ook voor mij. Nee, geen werkplekorganisaties, workshops, trainingen of klankbordgesprekken meer op locatie. Begeleiding kan gelukkig voor een deel ook online maar niet iedereen kan of wil dat. Hoe dan ook, agenda nagenoeg leeg. Ineens heel veel tijd. En wat daarmee te doen? In de actie of gewoon maar even niets doen?

Met man en macht werden er ineens hele zolders, schuren en garages opgeruimd. Huizen en tuinen werden aangepakt en indien nodig thuiswerkplekken gecreëerd. Actief gebruik maken van tijd die ineens ontstond. Een professional organizer juicht dit toe en schiet zelf ook in de actie, zou je denken. Ik help je uit de droom, juist dat deed ik niet. Wat ik wel deed?

Van ons huis een veilige en aangename plek maken om niet alleen in te wonen, maar ook te studeren en te werken. Ieder had al een eigen plek maar nu aangevuld met de juiste materialen. Daarnaast kozen we samen voor ontmoetingsmomenten tijdens de koffie en de lunch. Het werd een soort cocoonen. Wat gelijk uitnodigde om meer te mijmeren en juist weinig te doen. Ik voedde me alleen met boeken, tijdschriften en enkele aansprekende webinars en wandelde bijna dagelijks. Zo fijn, er moest gewoon even niks!

Dat patroon zette zich voort tijdens onze vakantie aan zee. Ook daar maakten we het thuis gezellig en bleven we in onze eigen bubbel en genoten uiteraard ook van het mooie weer. Ondanks alle onzekerheden, veranderingen en angsten moet ik bekennen dat ik me zelden zo goed heb gevoeld. Nog steeds zie, voel, ruik, hoor en beleef ik alles heel intens maar kan het nu allemaal beter verteren en ervaar nauwelijks stressmomenten laat staan stressklachten.

Hier in huis is alles weer begonnen, werk, studie, sporten, vrijwilligerswerk. Wat prettig is voor het ritme van de dag. Maar ik kan de draai nog niet vinden. Verkeer in het luchtledige. Wil ergens vol induiken maar ben bang om mijn grenzen te overschrijden waardoor ik stress ga ervaren met alle klachten van dien. Naast werkafspraken zijn er genoeg plannen en ideeën. Ik vermoed dat het nog niet het juiste moment is en dat ik mijn onderbuikgevoel nog even de ruimte moet geven. Dus maak ik opnieuw even een pas op de plaats. Dan komt het juiste, samen met de nodige energie, vast vanzelf bovendrijven. Dat is volgens mij de kracht van het niets doen.