Hoofd vol (snot)
Hoe is het mogelijk. Tien dagen lang heb ik heel relaxed met man en kind genoten van de zon en de rust op het altijd zonnige Gran Canaria. De accu was opgeladen en kon fris en fruitig mijn volle maar goed georganiseerde agenda tegemoet treden. Even weg van hier zorgt er als vanzelf voor dat je voor en na de reis toch even gas bij moet geven. Dat doe ik wel even dacht ik. Mooi niet dus. Het ging op werkdag één al mis.
Omdat dit nogal een onverwachte heftige emotionele uitwerking had, bij mezelf en mijn naaste omgeving die vervolgens uitmondde in een plotselinge fikse verkoudheid, wilde ik weten waarom dit voor mijn gevoel zomaar uit de lucht kwam vallen. En vooral waarom ik mezelf niet kon herpakken en alsmaar verder wegzonk in een duister dal.
De uitleg die Christiane Beerlandt geeft aan verkoudheid in haar boek De sleutel tot zelf-bevrijding slaat de spijker op z’n kop. Inderdaad, mijn hoofd is leeggeplunderd. Het lijkt alsof het leeg is maar zit barstensvol (snot). Met allemaal zaken waar ik hard aan werk en die allemaal naar buiten toe gericht zijn. Daar steek ik al mijn tijd en energie in, in plaats van te leven vanuit mijn kern en te luisteren naar wat ik nodig heb.
Potverdorie, voor iemand die al zoveel heeft onderzocht moet ik nu opnieuw constateren dat ik me lààt leven? Ja dus! Want ik ben voorbij gegaan aan mijn verlangens, mijn energie, warmte en creativiteit. Zit gevangen in mijn eigen gecreëerde beknellende structuur. De planning klopte perfect maar er is geen ruimte meer voor spontane en plezierige dingen. Sterker nog, leuke uitjes moest ik noodgedwongen afzeggen.
Maar dat blijkt niet het enige te zijn. Dat naar buiten toe gericht zijn en werken aan dingen buiten mezelf komt natuurlijk ook ergens vandaan. De fases van burn-outs en ontdekken van mijn hoogsensitiviteit liggen al ver achter me en ben me bewust van de impact. Het accepteren van de consequenties daarvan is ook al aardig gelukt. Behalve dan, kom ik nu achter, dat ene. Wat samengevat werd in één zinnetje door mijn toenmalige arts en arbeidsdeskundige van het UWV; ‘U zult nooit meer terug kunnen keren op uw oude niveau in het arbeidsproces’. Onbewust is die zin een eigen leven gaan leiden in mijn bestaan, lees mijn bewijsdrang.
Het wordt tijd om de consequenties van die uitspraak volledig te omarmen en de gevolgen serieus te nemen. Anders blijf ik tegen de lamp lopen met alle fysieke en emotionele gevolgen van dien. Het is maar goed dat ik nooit in loondienst ben gegaan, ziekteverzuim zou hoogtij gevierd hebben.
Je bent nooit uitgeleerd tijdens je proces van zelfontwikkeling, zo blijkt maar weer. Ondanks de nare uitwerking nu, een droef-snoet met een hoofd vol snot en zwabberbenen, is het enerzijds een confronterende en anderzijds een mooie en waardevolle ontdekking die aansluit bij het schrijven van mijn nieuwe boek.
Om uit deze situatie te komen is het absoluut tijd voor verwennerij (zelfzorg tot de max!) waarbij ik me tijdelijk even opsluit in mijn eigen cocon. Om me te kunnen ontdoen van het donkere masker om zo het licht en de warmte weer toe te laten. Zodat er weer connectie mogelijk is met mezelf en ik met liefde, volle overgave en plezier kan leven en werken. Binnen mijn grenzen, die les had ik al wel geleerd 😉.
Claudy
PS
Herken jij hierin iets van of voor jezelf? Wil je erover sparren? Dat kan tijdens een klankbordgesprek.
Lastige keuzes maken
Als je goed in je vel zit, lees goed in balans bent, lijk je de hele wereld aan te kunnen. Zeker, dan gaat alles lekker soepeltjes, heb je voldoende energie en kun je ergens de schouders onder zetten. Dat straal je uit en dat ziet de buitenwereld ook. Maar wat als je niet altijd aan die verwachtingen van de buitenwereld kan voldoen? Door bijvoorbeeld onverwachte keuzes te maken. Een keuze, klein of groot heeft altijd een consequentie. Als je de keuze hebt uit twee feestjes waarvan één dichtbij huis en de ander best ver weg, kies je misschien uit praktisch oogpunt om niet ver te hoeven gaan.
Keuzes maken voor een HSP ligt nog iets gecompliceerder. Naast het kiezen voor iets waar je op dat moment behoefte aan hebt, vraagt ook de sociale kant aandacht bij het komen tot een keuze. Neem nog even het voorbeeld van de twee feestjes, waarvan één dichtbij en één ver weg. Dichtbij is een feestje met veel onbekenden en het feestje ver weg is met een hechte vriendengroep. Dan gaat er een andere molen draaien met overwegingen. 'Wat als ik wel naar een feestje ga en de vriendenclub teleurstel? Wat zullen ze daar wel niet van denken? Ben ik dan wel een echte vriend? Maar ik heb echt de energie niet om zo ver te moeten gaan. Misschien kan ik beter helemaal niet gaan?'. Het kan zijn dat je uiteindelijk thuis op de bank belandt en jezelf telkens opnieuw afvraagt of je nu wel het juiste hebt gedaan, wat als, etc.. Het eeuwig actieve hoogsensitieve brein draait op volle toeren. Teleurstelling overheerst.
Waarschijnlijk kun je niet eens genieten van een avondje relaxen op de bank. In plaats van dat de accu oplaadt loopt die nu leeg. Weg balans. Weg energie. Weg het gevoel van euforie de hele wereld aan te kunnen. Moe en teleurgesteld. Zeker als je ook nog eens stuit op een dosis onbegrip. Want hoe leg je dit nu aannemelijk uit aan de buitenwereld?
De eigenschap hoogsensitiviteit blijkt nog altijd onderbelicht te zijn. De term is tegenwoordig bekend maar hoe dat doorwerkt in de praktijk wekt nog altijd veel wrevel en onbegrip. Zeker als uitingen van hoogsensitiviteit sociaal niet wenselijk zijn.
Zo heb ik zelf opnieuw een keuze moeten maken die voor het oog van het kerkvolk verre van logisch is. Mijn man wilde altijd al heel graag een paar reizen maken, andere culturen zien en beleven. Hij is energiek, behoudend avontuurlijk en kijkt uit naar dit soort verre reizen. En hij wil dit het allerliefst samen met mij beleven. En ik? Door schade en schande ben ik ook op reisgebied wijs geworden. Ja, ik heb veel gereisd en kan nu ook terugzien op hoe ik dat toen beleefde en welke offers ik daarvoor bracht. Toen was ik grenzeloos, met alle gevolgen van dien. Tegenwoordig liggen die grenzen heel dichtbij, veel dichterbij dan ik zou willen. Overigens hangt dit wel af van hoe goed ik zelf in mijn vel zit.
Afijn alles afwegende; het lange reizen in vliegtuig en bus, ander eten, elke nacht een ander verblijf, een actief programma, de geur, de temperatuur, de sfeer, zeg het maar. Alles werkt bij mij vaak zo lang door dat ik tijdens zo’n reis alleen maar bezig ben om mezelf overeind en groot te houden. Die les heb ik na al die jaren wel geleerd. En het meest belangrijke, dit alles zou ten koste gaan van de reis die manlief zo ontzettend graag wil maken. Iets wat ik hem ontzettend gun en tegelijkertijd moet ik hem teleurstellen. Tijd om een keuze te maken.
Hij ging op reis, ik bleef thuis. Het was voor ons de tweede keer. De keuze was nu nog bewuster, samen wisten we de voors en tegens. Een hele lastige keuze voor ons samen. Maar we respecteren het van elkaar en gunnen het elkaar omdat we zielsveel van elkaar houden.
Consequentie: Hij daar, ver weg op een ander continent met een onbekende groep. Genoten, met 1400 foto's en een ervaring rijker weer veilig thuis. Ik thuis, in een vertrouwde omgeving met een hyperalert sensitief brein. Natuurlijk heeft ook die molen met alle overwegingen de eerste dagen op volle toeren gedraaid. En soms helpt het als er dan een bevestiging komt van je weloverwogen keuze. ‘Schat, tis maar goed dat je er niet bij bent, want de meesten zitten allemaal zo ver mogelijk voorin de bus met een kotszakje. Echt jij zou doodziek zijn geworden, met alle gevolgen van dien.’
Het helpt als je eindeloos blijft uitleggen hoe het zit en werkt voor jou, waarom je bepaalde keuzes wel of niet maakt. Begrip is en blijft noodzakelijk. Net als geduld.
‘Huh, ik dacht dat jij op reis was. Uh nee, ik niet. Oh, was het te ver vliegen?’ Uh…., nee… ja zoiets. Oh, dan zal ik maar niet verder vragen’. Even een ongemakkelijk moment. Dat vloog gelukkig snel voorbij. Wetende dat het goed was zo.
Claudy
PS Groeten uit het mooie Mexico, van manlief 😊
Code rood!
En opnieuw is daar de confrontatie en dus code rood. Hoe vaak moet ik nog tegen de lamp lopen om mijn grenzen op voorhand serieus te nemen? Hardleers dus.
Zelf ben ik in het verleden uitgevallen door burn-outs en kon ik niet meer volledig terugkeren in het werk dat ik ooit deed. Eenvoudigweg omdat de rek zover uit het elastiekje was dat ik moest leren dealen met de nieuwe ik. Of was dat een hernieuwde kennismaking met wie ik gewoon ben? Anyway, ik blijf zo nu en dan worstelen met wat ik wil, wat ik vind dat ik moet kunnen en me tegelijk bewust ben van mijn grenzen (lees beperkingen). Ja hoor, bewijsdrang versus zelfzorg. Blijft in praktijk lastig, zo blijkt uit de status vandaag.
Gister was ik één van de velen die ging helpen op een stembureau. Ik had dat een keer eerder gedaan en dat was leuk en ook nuttig om te doen. En dus dacht ik, doe ik met gemak nog een keer. Kan ik laten zien dat ik ook een steentje bij kan dragen. Maar what the hell gebeurde daar. Een mega opkomst (wat natuurlijk geweldig is), dus een drukte van belang, weinig tot geen rustmomenten, nauwelijks kunnen eten en drinken en na sluiting niet één maar twee volle stembussen tellen! Het werd nachtwerk, dat had ik niet voorzien en het lijf gaf gedurende de dag al regelmatig signalen dat even opladen nodig was. Ik kwam door de situatie niet verder dan vijf minuten buiten met kop thee, snel een lauw frietje naar binnen werken en even terugtrekken op het toilet.
Het was een hele intensieve dag die met voldoening werd afgesloten. Na een korte nacht ging de volgende ochtend vroeg de wekker om weer fris en fruitig aan de gang te gaan. Nou niet dus. Mijn lijf heeft alle seinen op rood gezet. Gister wilde ik niet zo goed luisteren maar nu is er geen ontkomen meer aan. Het lijf vertoont voor mij allemaal bekende klachten en ongemakken, overgehouden aan mijn burn-outs en die door mijn hoogsensitiviteit steeds verschijnen als ik niet goed voor mezelf zorg. Het bekende liedje en dus moet ik vandaag op de welbekende blaren zitten en maak ik de agenda zo goed als leeg.
Een eventuele volgende keer vraagt dit om andere keuzes en een betere planning. Uit ervaring weet ik inmiddels dat na een piek van inspanning er voldoende ruimte moet zijn voor ontspanning en opladen. Mijn wilskracht en bewijsdrang zijn daarentegen lastiger te managen, maar hee ik doe mijn best en leer nog altijd bij. Dat is een voortdurend proces.
Laat mijn les weer een herkenning en leermoment zijn voor jou, als HSP of als je ervaring hebt met een burn-out. Je bent goed zoals je bent inclusief jouw grenzen. Want als je juist binnen die grenzen blijft kun je nog beter presteren en laten zien waar je goed in bent. Uhhh….. is dat niet plannen en organiseren?
Claudy
PS
Op 20 april geef ik een webinar over HSP en organizing. Je krijgt daarbij de HSP-wijzer kado.
Inzicht door symboliek van tarot
Tijdens het herstel van mijn burn-outs, nu ruim 20 jaar geleden, las ik veel over intuïtie, spiritualiteit en alternatieve en natuurlijke geneeswijzen. Het hielp me herstellen en droeg bij aan mijn persoonlijke ontwikkeling. In die periode kwam ik ook in aanraking met tarot. Een deck van kaarten met symbolische afbeeldingen. Ze gaven me inzicht in mezelf en mijn levensvragen. En tot op de dag van vandaag is de symboliek van tarot voor mij dagelijks verhelderend in wat er speelt.
Omdat ik als organizer en coach zakelijk en nuchter (met twee benen op de grond) de dingen aanpak blijft de zachte invoelende kant wat onderbelicht. Dat is jammer en wat mij betreft kan dit ook niet langer onderbelicht blijven. Want juist door mijn hoogsensitviteit is het aanvoelend en invoelend vermogen sterk ontwikkeld. Ongemerkt zet ik dat in bij elke opdracht waarbij er een mooie mix ontstaat van een daadkrachtige aanpak helemaal afgestemd op de behoeften van de klant.
Langzaam maar zeker is er bij mij meer ruimte en vertrouwen ontstaan om ook met klanten beeldend aan de slag te gaan. Denk daarbij aan het maken van moodboards en het gebruiken van inzicht kaarten zoals de tarot. Om zo een nog beter inzicht te krijgen in jezelf of een situatie, dus extra helpend bij zelfreflectie en persoonlijke ontwikkeling. Een verrijking voor de klant en voor mijn praktijk!
Misschien nog even goed om te weten. Met tarotkaarten voorspel je niet de toekomst en ze bepalen niet hoe je moet leven. Ze laten je zien wat er nu speelt, welke lessen er te leren zijn en helpen je verder op weg.
De symboliek van tarot draagt bij aan meer inzicht, bevestiging, duidelijkheid en persoonlijke groei.
Claudy
PS
Je kunt een kort telefonisch tarot-consult aanvragen voor een snel en helder inzicht. Of een klankbordgesprek voeren op basis van een tarotlegging.
Advent
Kennis & kunde
Doen waar je blij van wordt. JA, dat wil ik! Jij ook?
Met liefde wil ik mijn kennis en inzichten delen met jou. Om je verder te helpen. Qua carrière of je persoonlijke ontwikkeling. Natuurlijk mag ook jij met vallen en opstaan je weg vervolgen, daar word je groot en sterk van. Maar hoe fijn is het als je daarnaast kunt leren van iemand die door schade en schande is wijs geworden en met opgedane inzichten jou kan spiegelen? Ooit was ik daar naar op zoek en kon die niet vinden. Mijn levensweg heeft me gebracht waar ik nu ben. Het heeft me veel kruim gekost en waarom zou ik daar een ander niet van laten profiteren? Dat is precies de reden waarom ik al mijn krachten van kennis, kunde en ervaring gebundeld heb in mijn stichting PS PUUR Structuur Sensitief Supporter.
De vorm waarin ik dat aanbied is de eendaagse training Puur Signatuur. Eindelijk een training, een hele dag waar jij alleen centraal staat. Met de vragen die je hebt. Zoekend naar nieuwe wegen in je persoonlijke of zakelijke ontwikkeling. Wie ben je en wat wil je graag doen? Hoe wil je dat doen en niet te vergeten wanneer? Eenvoudige vragen waarvan het antwoord vaak ingewikkeld is. Totdat je het af gaat pellen en tot de kern van de zaak komt. Het gaat tenslotte om jou! Want jij, jij bent okay zoals je bent met al je talenten, kwaliteiten en valkuilen. Ook als je gevoeliger bent voor prikkels en stress. Alle facetten samen maken jou een uniek mens!
Daarbij verliezen we je omgeving niet uit het oog. Want in een voor jou passende en sfeervolle omgeving kom jij goed tot je recht. Ooit begon ik voor Puur Structuur met mijn slogan Organiseer jezelf en je omgeving. Toen heel praktisch bedoeld, nu veel meer holistisch. Juist met een brede kijk op het geheel maakt dat je steviger staat, goed in balans blijft en tot bloei komt. Als het totaalplaatje klopt voor jou kun je de hele wereld aan.
Om kennis en kunde te delen heb ik me heel kwetsbaar opgesteld door mijn levensweg te beschrijven in het boek Mijn boerenverstand & ik, voorkom stress en kom in beweging. Logica en intuïtie houden elkaar en mij scherp. Door letterlijk en figuurlijk in beweging te komen gebeurt er iets. Herken en erken wat er gebeurt en anticipeer daarop. Luisteren naar wat jouw lijf te zeggen heeft in plaats van signalen te negeren. Een bel rinkelt niet voor niets.
Dus kom op voor jezelf, zet jezelf in beweging en maak een keuze door ja te zeggen tegen jezelf. En wil je daarvoor hulp inzetten, dan heb ik de volgende mogelijkheden voor je:
- Bestel en lees mijn boek Mijn boerenverstand & ik, voorkom stress en kom in beweging
- Boek een klankbordgesprek zodat je kunt sparren over wat jou bezig houdt
- Plan een eendaagse training Puur Signatuur om echt grote stappen te kunnen zetten
Succes met de keuzes die je gaat maken 😉
Zonnige groet,
Claudy
Oranje maakt me blij
Vrijwilligers, kostbaar bezit voor elke club
Teenslippers
Route 66
Ziek-zijn, een déjà vu
ZONdag is zo’n dag
Start nieuw schooljaar, niet zonder slag of stoot.
De meesten van ons verlangen naar het moment dat de scholen weer beginnen na een lange vakantieperiode. Gewoon omdat alles dan weer in het o zo vertrouwde ritme komt. Dat hebben we kennelijk nodig als een houvast om te kunnen doen van wat er van ons verwacht wordt. Er ontstaat dan weer ruimte voor eigen werk en activiteiten.
Als HSP kom je dan toch een beetje van een koude kermis thuis. Want een nieuw schooljaar staat synoniem voor nog veel meer nieuws en indrukken en dat vreet energie. Sterker nog, je verliest het overzicht en verdrinkt in alles om je heen. Ik leg het uit.
Als een hoogsensitief kind gaat starten op een nieuwe school in een andere plaats zonder bekenden, dan is er veel te verstouwen. Ineens zijn de dagen op school langer dan dat het gewend was. Vanwege de lange voorafgaande vakantie maar ook omdat er nu veel reistijd bij komt kijken. Opstaan moet nu veel vroeger om de trein te halen dus ’s avonds veel eerder naar bed. Dat maakt de avonden korter, terwijl die al gevuld waren met sporten en andere activiteiten die uiteraard ook allemaal weer opgestart zijn. Ineens is de agenda overvol, alle dagen van de week zijn tot de nok toe gevuld met school, reizen, sporten en werken. Zo voelt dat omdat ook nog alles nieuw is en al die indrukken nauwelijks in korte tijd te verwerken zijn. En het lijkt dat er geen lucht meer over is voor leuke sociale afspraakjes, laat staan om onderuit op de bank naar een film te kijken. Er is dan nog maar iets heel kleins nodig voordat de emotionele bom barst.
Het is fijn als er thuis open over gesproken kan worden. Ervaringen delen en het ventiel een beetje ontluchten helpen. Net als voetjes of een rug masseren en het kind lekker laten. Toegeven aan waar behoefte aan is. Ook en vooral qua eten, drinken en slaap.
Maar ook is het belangrijk om orde op zaken te stellen wat betreft de chaos in het hoofd. Daarbij helpt zowaar een papieren agenda! Zwart op wit schrijven. Alles noteren van maandag tot en met zondag. Enerzijds haal je daarmee de brei uit het hoofd en anderzijds biedt dat mogelijkheden om kritisch te kijken naar wat er allemaal is en verwacht wordt. Op basis daarvan is het makkelijker om keuzes te maken. Wat doe je wel en wat doe je niet? Dat zijn geen eenvoudige keuzes, zeker als je nee moet zeggen tegen leuke dingen. Maar het geeft wel meer lucht om te doen wat bij jou energie past zodat je uiteindelijk zelf weer het heft in handen kan nemen.
Als je als ouder/verzorger dacht dat je weer toekwam aan je eigen dingen bij de opstart van school moet ik je teleurstellen. Er juist nu zijn en daar waar nodig ontzorgen is wel zo handig. Nog even geduld dus.
Wil je meer weten over HSP / hoogsensitiviteit? Met de nieuwe HSP-wijzer word je eenvoudig wijzer over hoogsensitiviteit. Bestel de wijzer in de webshop.
Voor allemaal een mooie en ontspannen start toegewenst!
Claudy
Hoofd verlangt naar vakantiemodus
Dat hoofd is continu in bedrijf, alert zo je wilt. Alle ‘moetjes’ komen telkens voorbij. Gewoon de alledaagse dingen maar ook het voorsorteren op de start na de vakantie, zorgen om partner en kind en bedenken wat ik allemaal voor anderen moet en wil doen. Volledig op de buitenwereld gericht dus. En scrollend over de sociale media word ik alleen maar verdrietiger en voel ik me nog slechter.
Mijn wandelend hoofd is al lezend gelukkig toch een beetje op vakantie geweest. Zeven boeken heb ik verorberd en was o.a. in Denemarken, Schotland, Amsterdam en Frankrijk. Je zou toch denken dat er dan genoeg reden is om af te schakelen maar kennelijk is het hoofd weerbarstig. Totdat je op bestemming van je binnenwereld arriveert en je hoofd eindelijk wakker wordt.
Want vakantie vieren is niet gebonden aan ver reizen, exotische bestemmingen, culturele uitspattingen en elke avond uit eten. Het is vooral inhaken op waar je behoefte aan hebt. Dus toen ik eenmaal incheckte bij mezelf ging als vanzelf de altijd-aan-knop over in de vakantiemodus.
Ben heel benieuwd hoe jij jezelf (je hoofd) in vakantiemodus hebt gekregen.
Tip: Inchecken bij jezelf? Het boek Mijn boerenverstand en ik, voorkom stress en kom in beweging kan je daarbij op weg helpen. Bestel het boek in de webshop.
Claudy
Hoe voelt zon voor jou?
We staan aan de vooravond van de zomer die de afgelopen jaren steeds warmer en extremer werd qua weer. De zon die schijnt zorgt over het algemeen voor een vrolijk, zonnig en vrij gevoel. Veel mensen linken daarom vakantie vieren aan de zon. Toch voelt zon niet voor iedereen hetzelfde. Misschien ben je overgevoelig voor zonnestralen of de warmte. Of krijg je het benauwd als er hele volksstammen tegelijk het strand bezoeken terwijl jij rustig onder een parasol van de branding wilde genieten. Misschien niet vanzelfsprekend maar toch goed om er eens bij stil te staan hoe prikkels op verschillende manieren worden ervaren.
Waarom? Omdat er altijd mensen in je omgeving zijn die prikkels intenser beleven en diepgaander verwerken. Zij worden ook wel hoogsensitieve personen (HSP) genoemd. Misschien herken je jezelf daarin. Het intens beleven en diepgaand verwerken geldt voor alle voor de hand liggende prikkels: o.a. reuk, geluid, zicht, smaak, sfeer, temperatuur. En die kunnen bij overprikkeling voor bepaalde, soms heftige, reacties zorgen.
Wil je daar meer over weten? Met de nieuwe HSP-wijzer word je eenvoudig wijzer over hoogsensitiviteit. Bestel de wijzer in de webshop.
Deze week is er landelijk extra aandacht voor hoogsensitieve personen, de week van de HSP. Je leest er meer over op weekvandehsp.nl.
Ik wens je alvast een heerlijke zomer toe.
Claudy
Dit is wat je krijgt
Ineens was ie daar, de eyeopener: “Dit is wat je krijgt!” Niet meer en niet minder. Zo dacht ik er ook over eind dertig, single en zoekende naar een relatie. Daarbij ging het meestal om de buitenkant. Leuk plaatje, live en digitaal, voorzien van een ‘onberispelijk’ CV. Aandacht genoeg, maar niks beklijfde. En zo vergaat het me nu opnieuw, in de werksfeer. Ik doe mijn stinkende best om overal zichtbaar te zijn, met mooie plaatjes en het zoeken naar de juiste vormen en etalagetechnieken van mijn dienstverlening. Na jaren van herzien, herschikken, spiegelen en ontwikkelen, was daar ineens de PLING!
Eind dertig besloot ik na de zoveelste teleurstelling dat het genoeg was. Ik besloot om op een datingsite slechts een reële foto te plaatsen en in het voorstelrondje direct mijn echte verhaal te delen. Van burnouts tot scheidingen en nog volop herstellende van alle ellende. Ik stelde me heel kwetsbaar op. En raad eens? Er kwam een heel kort lief berichtje binnen met als titel ‘dichtbij’. Deze lieve man stond open voor een kennismaking ondanks mijn rugzak. Eerst heel voorzichtig via de telefoon. Maar toen we elkaar eenmaal hadden ontmoet was er geen houden meer aan. We zijn nu ruim 17 jaren verder en samen een dochter rijker. Dus zo werkt dat.
Tijd voor een herhaling, eerlijk, oprecht en kwetsbaar. Fysiek ben ik nooit helemaal meer hersteld van de burnouts. Tijdens mijn persoonlijke zoektocht en ontwikkelingsproces werd ik bevestigd in het vermoeden dat ik hoogsensitief ben, met helaas vaak fysieke klachten tot gevolg. Het beperkt mij enerzijds, fulltime werken is bijvoorbeeld uit den boze, en verrijkt mij anderzijds in het geen ik doe. Want ik ben mijn werk.
Dus als je met mij om tafel wilt, met welke (hulp)vraag dan ook, ik luister en neem waar. Op maat reik ik mijn dienstverlening aan. Daarbij maak ik professioneel gebruik van al mijn opgedane kennis, kunde en ervaring. Hoe mooi is dat!
PS
Wekelijks geef ik een korte (15-30 min) onlive inspiratiesessie op vrijdagochtend om 10 uur. Aanmelden via info@puurstructuur.nl.
Claudy
Voor- en nadelen van thuiswerken
Ooit wilden we graag meer thuiswerken, nu snakken we naar kantoor. Helaas, we mogen nog even. Door alle maatregelen blijft het thuiswerken een dringend advies. Als je thuiswerken niet hoeft te combineren met het onderwijzen van kinderen of andere zorgtaken kan het een zegen zijn. Vooral als je normaliter veel prikkels ervaart op de werkvloer. Maar het zoeken naar de juiste werk en privé balans in het thuiswerken is voor de meeste een ware uitdaging.
Als je thuiswerkt ervaar je meer vrijheid. Je kunt nu beter je eigen tijd indelen. Er kijkt immers niemand direct op je vingers. Je ervaart minder prikkels. Geen luid bellende collega’s op de werkvloer of het getik op toetsenborden. Geen vervelende collega’s om je heen tijdens de lunch. Thuis kun je je beter concentreren en houd je focus op wat je moet doen. Dat levert al snel een hogere productiviteit op. Ook hoef je niet meer van A naar B te reizen, dus dat bespaart tijd. Als je normaliter veel reistijd hebt kun je nu misschien zelfs een half uurtje langer blijven liggen. Klinkt allemaal best tof, toch?
Maar ook aan thuiswerken zit een keerzijde. Want je zit in je uppie thuis achter een beeldscherm soms op een geïmproviseerde en weinig ergonomische werkplek. Geen collega’s bij het koffie apparaat om wat te kletsen waardoor je een grotere afstand tot je werk ervaart. Thuis beweeg je al snel minder en alles gaat online. Schermtijd is praktisch maar kost ook veel energie. We vergeten in de regel om wat tijd te reserveren tussen online meetings door. Er is dan geen tijd voor koffie, de benen strekken of een sanitaire stop. Je hebt nu geen prikkels van de werkvloer maar indien je huisgenoten hebt, zorgen zij voor de nodige afleiding. Maar er zijn ook andere afleiders, zoals huishoudelijke klusjes die je dacht even snel tussendoor te doen. Werk en privé lopen al gauw door elkaar heen. Daardoor neig je sneller om langer aan het werk te zijn. Want een echte afsluiter is er niet, nu je geen reistijd hebt en je niet van kantoor naar je huisadres gaat. Een ritme vinden in je werkdag kan lastig zijn. Maar is wel heel erg nodig om in balans te blijven en lekker aan het werk te kunnen blijven.
In mijn boekje Crisis? Gebruik je gezonde boerenverstand!, schrijf ik over het vinden van een nieuw ritme in deze steeds veranderende tijd. Dat kan je al heel eenvoudig op weg helpen. Er zijn nog een paar exemplaren voorradig die ik graag uitdeel. Heb je interesse? Stuur me een email.
Ik ben benieuwd hoe jij het thuiswerken ervaart. Geniet je van de vrijheid en de rust of mis je de sociale binding en de werkomgeving? Wil je jouw ervaring met thuiswerken delen, laat dan hieronder een reactie achter.
Werk ze met zin.
Claudy
Keuzestress: Klachten en dan?
Na het uitbreken van de corona crisis zijn we allemaal doordrenkt met de adviezen en regels om erger te voorkomen. Handen wassen, niesen en hoesten in de elleboog, geen handen schudden, werk zoveel mogelijk thuis en bij klachten laat je testen en blijf thuis! Welke klachten dat zijn kunnen we inmiddels ook allemaal uittekenen. We accepterende de spelregels die eraan verbonden zijn omdat het veelal ver van ons bed is. Maar dan ineens word je wel verkouden of je kind wordt ziek. Dan wordt het dus ineens echt! Wat doe je dan?
Strikt genomen voer je het bovenstaande uit. Maar dat klinkt eenvoudiger dan het is. Want hoe we hiermee om gingen voor half maart 2020, staat haaks op het beleid van nu. Mensen zijn gewoontedieren en zijn gewend om op een bepaalde manier te handelen. De gemiddelde Nederlander heeft een groot arbeidsethos, dus hoezo blijf je thuis als je een beetje verkouden bent en je grieperig voelt. Je gaat gewoon werken of naar school. Want als je aan je plichten voldoet mag je ook al snotterend deelnemen aan andere sociale activiteiten zoals sport of uit eten. Alleen die lastige afspraak die in je agenda staat kun je met dit excuus wel mooi afzeggen.
Anno september 2020 ligt dit toch echt wel anders. Afspraken in de zorg dien je direct te annuleren bij klachten die op coronaverschijnselen lijken. Op andere locaties vul je formulieren in, dat je klachtenvrij bent (of niet, maar je vult natuurlijk in van wel!). Je wilt tenslotte niks missen, want er mocht de afgelopen maanden al zo weinig. Je werkt zoveel mogelijk thuis of volgt lessen online. Dat kan gelukkig nu steeds meer. Maar ja, je mist het sociale gebeuren er om heen. En fysiek les krijgen werkt voor velen vaak toch beter. Daarnaast speelt ook dat als je thuis blijft voor het een je ook niet naar andere activiteiten kunt. Keuzestress, wat is wijsheid?
Het kan zomaar zijn dat je al hoestend ergens bent en naar huis gestuurd wordt. Het is niet tof dat als je ziektekiemen, die makkelijk andere mensen ziek kunnen maken (en dan heb ik het dus niet eens over Covid-19), bij je draagt en je gewoon overal beweegt. Het is echt beter om thuis even uit te zieken, anderen niet te belasten en daarna weer vol van het leven te genieten.
Maar maak die keuze maar eens. Zelfs als je nu de regels opvolgt word je gezien als soft. ‘Stel je niet aan, niks aan de hand’, krijg je naar je hoofd. Terwijl je eigenlijk ook een keuze maakt ten gunste van de ander. Hoe krijgen we met z’n allen deze gedragsverandering blijvend op gang? Neem je verantwoordelijkheid en zorg voor je eigen welzijn en die van de ander. Durf te kiezen en voor je keuze te gaan staan. Weg met de keuzestress.
Ben benieuwd hoe jij hiermee omgaat en welke gevolgen je ervaart?
De kracht van het niets doen
Door een virus moest ineens het roer om. Dat gold ook voor mij. Nee, geen werkplekorganisaties, workshops, trainingen of klankbordgesprekken meer op locatie. Begeleiding kan gelukkig voor een deel ook online maar niet iedereen kan of wil dat. Hoe dan ook, agenda nagenoeg leeg. Ineens heel veel tijd. En wat daarmee te doen? In de actie of gewoon maar even niets doen?
Met man en macht werden er ineens hele zolders, schuren en garages opgeruimd. Huizen en tuinen werden aangepakt en indien nodig thuiswerkplekken gecreëerd. Actief gebruik maken van tijd die ineens ontstond. Een professional organizer juicht dit toe en schiet zelf ook in de actie, zou je denken. Ik help je uit de droom, juist dat deed ik niet. Wat ik wel deed?
Van ons huis een veilige en aangename plek maken om niet alleen in te wonen, maar ook te studeren en te werken. Ieder had al een eigen plek maar nu aangevuld met de juiste materialen. Daarnaast kozen we samen voor ontmoetingsmomenten tijdens de koffie en de lunch. Het werd een soort cocoonen. Wat gelijk uitnodigde om meer te mijmeren en juist weinig te doen. Ik voedde me alleen met boeken, tijdschriften en enkele aansprekende webinars en wandelde bijna dagelijks. Zo fijn, er moest gewoon even niks!
Dat patroon zette zich voort tijdens onze vakantie aan zee. Ook daar maakten we het thuis gezellig en bleven we in onze eigen bubbel en genoten uiteraard ook van het mooie weer. Ondanks alle onzekerheden, veranderingen en angsten moet ik bekennen dat ik me zelden zo goed heb gevoeld. Nog steeds zie, voel, ruik, hoor en beleef ik alles heel intens maar kan het nu allemaal beter verteren en ervaar nauwelijks stressmomenten laat staan stressklachten.
Hier in huis is alles weer begonnen, werk, studie, sporten, vrijwilligerswerk. Wat prettig is voor het ritme van de dag. Maar ik kan de draai nog niet vinden. Verkeer in het luchtledige. Wil ergens vol induiken maar ben bang om mijn grenzen te overschrijden waardoor ik stress ga ervaren met alle klachten van dien. Naast werkafspraken zijn er genoeg plannen en ideeën. Ik vermoed dat het nog niet het juiste moment is en dat ik mijn onderbuikgevoel nog even de ruimte moet geven. Dus maak ik opnieuw even een pas op de plaats. Dan komt het juiste, samen met de nodige energie, vast vanzelf bovendrijven. Dat is volgens mij de kracht van het niets doen.
Support your locals
Sinds week 10, begin maart, leef ik al binnen het protocol van het RIVM omdat ik zelf met griep op bed lag en niet echt lekker herstelde. Een week later volgt de aankondiging van de intelligente lockdown en wordt iedereen dringend verzocht zoveel mogelijk thuis te blijven, naast alle andere maatregelen.
Mijn burgerlijke gehoorzaamheid startte dus al voor die historische persconferentie. Ik zegde mijn eigen mini-event op 8 maart al af, stelde dat eerst nog uit, maar wist al snel dat dit op korte termijn niet meer goed ging komen.
Sindsdien waanden we ons in de nieuwe werkelijkheid, van allemaal thuis werken of studeren. Nadat iedereen z’n eigen plek en een nieuw ritme had gevonden functioneerde dit prima. Naar buiten gaan was te spannend en dus deden we voor twee weken in één keer de boodschappen, waarbij het toiletpapier niet ontbrak. Dagelijks samen koffiedrinken en lunchen is best anders maar vooral verrijkend. Het weer was ook fijn, zo konden we veel buiten zitten en ’s avonds een blokje om voor de nodige beweging. Het werd stil op straat en de agenda was ineens leeg. Dat leek beangstigend, toch was het plezierig. We hoefden even niks. En we hadden ineens tijd genoeg voor opruim- en andere klussen in en om het huis.
Maar voor al die lokale ondernemers was dit een soort doodsteek. Hierdoor lag alles ineens min of meer stil. Gelukkig waren er ook in ons dorp een aantal zeer creatieve ondernemers die direct aan de slag gingen met een andere manier van ondernemen en stonden er een aantal op die voor de kwetsbaren onder ons gingen zorgen door boodschappen te doen en te koken.
‘Support your locals’, zo werd vriendelijk doch dringend gevraagd. Zo gezegd, zo gedaan. Dus deed ik zoveel mogelijk inkopen binnen onze gemeente. Eerst ging ik er alleen op uit voor boodschappen bij de supermarkten, medicijnen e.d. bij Drogisterij Kosters en bestelde ik de boeketten bij Bloemen van Sas. Asperges en aardbeien haalden we uiteraard bij de plaatselijke aanbieders. Pas veel later ging ik private shoppen bij B & Me en Ter Horst van Geel, voor bijpassende schoenen naar Smolders, huis tuin en keuken zaken bij de HEMA (in het nationale belang😊), kaarten en boeken bij Bruna, brood bij Floor en bij Robert ,en voor gebak natuurlijk! En in plaats van uit eten kozen we een enkele keer voor een thuislunch of borrelplank van o.a. mooR, SEC en Kookpunt. Gekochte kaartjes voor het theater laat ik graag staan tot een volgende keer. Een kleine greep uit onze Support your locals – bijdragen.
En dan is het nu juni. Corona lijkt even heel ver weg. De horeca is weer open en ook de middelbare scholen zijn weer begonnen. Vorige week hoorde ik dat er weer 60 files stonden aan het einde van een werkdag. Het is dus gedaan met de rust. Het was juist die rust en stilte die ik persoonlijk heel prettig vond. Het voelde veilig in mijn en onze cocon. Waarschijnlijk omdat mijn hoogsensitiviteit hierin een rol speelt. Voor een hoogsensitief persoon (HSP) is anderhalve meter afstand een verademing. In z’n algemeenheid dan hè, want ook ik wil graag mijn dierbaren een knuffel kunnen geven. Het voelt nog steeds onwennig om iemand die je lange tijd niet hebt gezien niet te kunnen omhelzen. Maar het vermijden van druktes en benauwde ruimtes is voor mij geen straf. Voor HSP’s is dit in het algemeen best prettig.
Mijn agenda was gelukkig gevuld met allerlei ontwikkelwerkzaamheden voor mijn onderneming/stichting, website en online training en daarnaast heb ik mezelf gevoed met kennis. Voorzichtig kan ik nu ook weer van start, waarbij mijn voorkeur uit gaat naar het online coachen en begeleiden. Voorlopig biedt mijn agenda nog volop ruimte en sta ik open voor nieuwe opdrachten. In het kader van support your locals, ben ik nu heel nieuwsgierig naar wie, wat, hoe en waarmee?
Claudy
Weemoed
Het is 1 juni twaalf uur. Euforie bij alle ondernemingen in de Horeca, ze mogen weer open, binnen de richtlijnen. Het weer is ze goedgezind, het is uitstekend terrasweer en het is ook nog tweede pinsterdag. Wat een feest.
Nu er weer meer mag sinds het uitroepen van de intelligente lockdown, er massaal uitjes worden ondernomen en je onvermijdelijk in de drukte beland, lijkt het net alsof het virus van de aardbodembol is verdwenen.
Als het virus je niet heeft geraakt, direct of indirect qua gezondheid, lijkt het misschien allemaal wat overdreven die anderhalve meter afstand en zo. Echter zijn die regels er niet voor niets. Ze dienen ervoor om het virus onder controle te houden en om verspreiding te voorkomen. Volgens allerlei berichten zit het venijn vooral in niet goed geventileerde ruimtes en op plekken waar je met veel mensen bent, drukte dus.
Nu het hek van de dam is, lees meer ruimte om er op uit te kunnen gaan, wordt het voor de groep die kwetsbaar is een stuk lastiger om zich te bewegen. Denk niet alleen aan de ouderen of mensen met een onderliggend lijden. Er zijn ook veel groepen die extra blootstaan aan het virus; de vakkenvullers, de zorg, de politie, de BOA’s, personen in het OV, etc. Al die mensen dienen ook beschermd te worden. We moeten er toch niet aan denken dat die dadelijk massaal ziek worden en opnieuw de hele samenleving wordt lamgelegd.
De mensen die iets onder de leden hebben, denk o.a. aan long- en hartproblemen of personen die extra gevoelig zijn voor externe prikkels, zullen vanaf nu nog kritischer moeten zijn in hun keuzes. Met veel belangstelling lees ik bijvoorbeeld elke dag de column van Frank Poorthuis in het Brabants Dagblad. Vanwege zijn gezondheid heeft hij er onlangs voor gekozen om tijdelijk alleen in een vakantiehuis te verblijven, ver bij zijn gezin vandaan, zodat zij weer wel naar buiten (en naar school) kunnen. Allemaal omdat zijn gezondheid te dun is voor de versoepelingen. Echt heel moedig van hem. Maar ook voor hem komt het moment dat zoiets niet meer te doen is en je toch weer samen leeft onder een dak met alle risico’s van dien. Ik weet zeker dat er nog veel meer van dit soort verborgen voorbeelden zijn, van mensen die blij zijn voor de ander maar vol weemoed terugdenken aan de tijd dat alles stil en rustig was.
En nu maar hopen dat er over een week of twee geen grote stijgingen zijn in de grafieken. Die van de doden en de ziekenhuisopnames. En dat iedereen bij de minst of geringste klacht zich snel laat testen om zo de angel er op tijd uit te kunnen halen. Trouwens vergis je niet, als je positief getest wordt mag je in quarantaine net als je andere huisgenoten. Dat zal dan een zware dobber zijn omdat je dacht dat we het ergste gehad hadden. En dat geldt ook voor al diegenen die het virus doorstaan hebben en nu worstelen met het moeizame herstel en last hebben van vermoedelijk blijvende schade.
Daarom een vriendelijk doch dringend verzoek aan iedereen; naast deze euforie zijn er ook genoeg mensen die de versoepeling met weemoed van een afstand bezien. Heb mededogen voor hen en begrip voor hun keuzes, die misschien niet de jouwe zijn. We zijn er nog lang niet.
Corona-virus: gevolgen onwerkelijk
Het is nog winter en we zitten in de vastentijd. Normaliter de aanloop richting het vrolijke voorjaar. Een tijd met veel activiteit. Erop gericht om straks naar buiten te kunnen en te gaan genieten van het nieuwe frisse seizoen. Nu, in tijden van het Corona-virus, snakken we meer dan ooit naar die gezonde buitenlucht en een vrij leven.
Helaas, door alle noodgedwongen maatregelen worden we eens en temeer teruggeworpen op onszelf. Helemaal terug naar de basis (back to basics). We worden opnieuw opgevoed met hygiëne voorschriften en omgangsvormen. Was je handen met water en zeep, hoest of nies in de elleboog en bij griepverschijnselen blijf je thuis. Niks nieuws toch? Gewoon heel normale regels, alleen waren we ze toch kennelijk een beetje vergeten.
In een wereld waar zoveel te doen en te beleven valt, willen we niks missen. Ook niet als we ons een beetje beroerd voelen of snotterig zijn en dus gaan we gewoon door. Dat we daardoor anderen aansteken, daar stond lang niet iedereen bij stil. Nu mag dat dus echt niet meer en word je er zelfs op aangesproken als je de deur uit gaat.
Een virus indammen van het ergste soort is niet eenvoudig. Daar heeft niemand om gevraagd en we kunnen dit dan ook alleen als iedereen, niemand uitgezonderd, daarvoor zijn/haar verantwoordelijkheid neemt. En dat allemaal om onze kwetsbaren te beschermen en een piek in de zorg te voorkomen. Daar valt niets aan af te dingen.
Op straat is het redelijk rustig. Op internet en social media is het een drukte van belang. Natuurlijk met het continue nieuws en alle mooie acties die op gang komen. We zijn een goed volk en helpen graag daar waar we kunnen. Maar ook wordt er geschreeuwd om aandacht op economisch vlak. Want hoe moet dat nu en straks? En ook met vragen over waar we ons kunnen melden voor financiële steun en andere voorzieningen. We gaan er dus maar vanuit dat de overheid het allemaal wel op zal en kunnen lossen. En gelukkig ging het ons heel goed en is er een soort buffer waar we nu op terug kunnen vallen.
Maar toch…. Hebben we ook hier niet een gedeelte eigen verantwoordelijkheid te nemen? Los van alle beroepen die onze samenleving in basis op de been houden uiteraard. Zij werken echt keihard en staan in de frontlinie. Die moeten we alle ruimte en ondersteuning bieden daar waar het kan. Maar de rest, hoe belangrijk al onze banen, functies of bedrijven ook zijn, moet toch echt even on hold. Geduld is een schone zaak, maar niet meer zo van deze tijd. En nee, ik wil niet alle ellende zomaar van tafel vegen want het economisch verlies is enorm en nog lang niet te overzien. Er telt echter nu maar één ding, en dat is de gezondheid van onszelf, onze naasten, onze gemeente, de provincie, het land, Europa en de wereld. De rest, met alle respect, kan nee moet even wachten.
Massaal gaan we met onbetaald verlof. Die ineens beschikbare tijd is ook heel nodig. Zo kunnen kinderen thuis worden opgevangen en verzorgd en geholpen worden met hun onderwijs. Je kunt zorgen voor de kwetsbaren door boodschappen voor ze te doen of eten te brengen. In huis liggen vast en zeker klussen waar je al weken, maanden of jaren niet aan toe kwam. Nu is er tijd. Opruimen en schoonmaken, ook zoiets. De grote schoonmaak is iets van heel lang geleden, ouderwets eigenlijk. Misschien nu ook mooi moment om die te herintroduceren.
Volop tijd ook, als je tenminste kunt wegblijven van de continue informatiestroom, om eens te mijmeren en te reflecteren. Noem het een soort bezinning. Doe je nog wat past of wat goed voelt? Ervaar je teveel ballast of stress. Hoe kun je daarmee omgaan? Nu alles ineens heel onzeker is nodigt het misschien ook uit om creatief te zijn en zie je daardoor andere mogelijkheden. Welke plannen zou je verder uit willen werken?
Deze periode is een verplichte pas op de plaats. Doe wat je moet doen en gebruik verder je tijd en energie om op te laden. Want er komt straks een tijd dat we allemaal massaal de schouders er onder moeten zetten om onze economie en het dierbare gewone leven weer op poten te krijgen.
Kalmte kan je redden.
Blijf binnen en blijf gezond!
Claudy
PS Mocht je online hulp kunnen gebruiken om bijvoorbeeld een andere ritme te vinden of rondom thema zelfreflectie, stuur me dan een email (claudy@puurstructuur.nl)
Ik bied het boek Mijn boerenverstand & ik, voorkom stress en kom in beweging samen met een week lang online begeleiding aan voor 55 euro.
Kerst 2019: sober of blingbling?
Kerst 2019. Sober of blingbling?
Marie wie?
Ben jij al begonnen met kondoing? Ik kondo tegenwoordig heel wat af. Soms doe ik dat in de keuken en zo nu en dan zelfs op kantoor. Ook in de slaapkamer is het fijn kondoën. Bij voorkeur doe ik dat alleen en wentel me dan, na intieme en invoelende acties, in de euforie van een ‘spark of joy’. Dat voelt heerlijk, moet ik bekennen, het smaakt zelfs naar meer. Beetje kondoën werkt verslavend vanwege het vreugdevolle en lichte gevoel in je hoofd dat je ervan krijgt.
Geen idee waar ik het over heb? Dat zou kunnen. Kondoing staat nog niet in de Dikke van Dale. Dat neemt niet weg dat Google 531.000 resultaten vindt. Als je kondoën intoetst worden dat er maar liefst 6.360.000 en voor KonMari komen daar nog eens 400.00 resultaten bij. Tel daar de miljoenen verkochte boeken wereldwijd bij op, dan kun je niet anders dan concluderen dat deze methode van Marie Kondo een ware hype is.
Vrij vertaald: KonMari is dé opruimmethode van nu. Terwijl opruimen toch een antieke vaardigheid is. Of ben ik de enige sukkel die vroeger al dagelijks de afwas en het speelgoed op moest ruimen? Ik stond er nooit bij stil dat dit nog eens een trendy activiteit en een lucratieve business zou worden.
Onze speelkamer was vroeger aan het eind van de dag regelmatig een slagveld. Want er werd volop gespeeld met poppenwagens, auto’s, Lego en Meccano. Die ruimte betreden was een gevaar voor eigen leven. Om ernstige ongelukken te voorkomen en om je spullen een volgende keer makkelijk terug te kunnen vinden, hadden we na het avondeten steevast onze opruimbeurt.
Dit was voor ons allemaal heel vanzelfsprekend. Net als zuinig zijn op wat je had. Dat gold voor je fiets, kleding en speelgoed. Je kreeg niet zomaar weer iets nieuws. En als je uit je kleding was gegroeid of als kapotte dingen niet meer gemaakt konden worden, gingen ze weg. Zo simpel als wat. Op verjaardagen en met Sinterklaas werden we verrast met nieuwe, soms nuttige, spullen. En oh, wat waren we dan blij (lees: spark joy)!
We pasten dus die antieke vaardigheid van opruimen toe zonder het KonMari sausje. En ik weet zeker dat ook mijn opa’s en oma’s al aan een soort kondoing deden. Zij noemden dat, net als mijn ouders trouwens, alleen anders. Zij hielden elk jaar een grote schoonmaak. De hele kiet ging dan leeg. Alles ging naar buiten en het hele huis werd gekuist. Daarna gingen alleen de spullen terug die nog bruikbaar waren. De rest ging weg. Daar werden geen woorden aan vuil gemaakt, laat staan bedankt voor bewezen diensten. Stel je voor dat mijn oma liefdevol zou praten tegen sokken die in de kast gefrot waren. Niet gekonmariet maar eerder van Lotje getikt!
De antieke grote schoonmaak is dus verworden tot een trend. Ik kondo, jij kondoot, wij hebben gekondood. Anno 2019 ervaren we daardoor dat gelukzalige gevoel dat onze grootouders, waarschijnlijk onbewust, beleefden na het uitvoeren van die megaklus. Zij waren zich bewust van wat ze hadden aan bezittingen en moesten hard werken om de kost te verdienen. Vol trots droegen ze hun nieuwe kleding en spullen zoals potten en pannen gingen een leven lang mee. Duurzaamheid ten top. En met een fris en opgeruimd gevoel gingen zij het voorjaar in.
Tegenwoordig zitten we er financieel warmpjes bij. Met onze overdosis aan bezittingen laten we graag zien wie we zijn en wat we kunnen. Je telt aardig mee hoor, met haute couture mode, een flitsende bolide en de nieuwste IPhone. En als je dan ook meedoet aan het hele minimalistische gedoe, stijg je extra in achting. Minimalisme lijkt een logisch gevolg op de overvloed en verspilling in de tachtiger jaren. Minimaliseren sloop er langzaam in. En sinds de laatste economische crisis van 2008 raken we allemaal enigszins besmet met deze cultuurziekte. En daar weet onze Marie handig op in te spelen.
Tijd voor een korte opfriscursus van de Konmari methode:
Je begint met alle spullen uit een categorie te verzamelen en op een hoop te gooien. Als je met kleding begint, haal je dus alles uit de kast(en), van zolder, de waslijn en uit de wasmand. Het wordt een ware puinhoop kan ik je verzekeren. Dan ga je sorteren en per artikel een keuze maken. Je pakt het in je handen, voelt wat het kledingstuk met je doet en je stelt jezelf de vraag: ‘Word ik hier blij van?’. De spullen die je bewaart, leg je direct op de juiste plaats en geeft ze de ruimte die ze verdienen. Dus geen truien pletten! Alles wat weg mag gaat in zakken en voordat je ze de deur uit doet bedank je de spullen voor bewezen diensten. Een diepe buiging maken mag ook. En als je het in een keer goed doet, schijn je het nooit meer te hoeven doen.
Dat laatste lijkt me stug. Want telkens als mijn kledingkast een opruimsessie heeft ondergaan, ontploft er in de regel na een aantal weken een klein bommetje. En ik heb nog geen Kondo kaboutertjes voorbij zien komen die de boel glad kwamen strijken.
Toevallig komt deze Marie uit Japan, maar die had net zo goed oer-Hollands kunnen zijn. Want dat gedegen opruimen en logischerwijs keuzes maken zit ons in het bloed. Het is alleen wat naar de achtergrond geraakt. Het ontbreekt ons aan tijd en daarnaast is er altijd iets leukers te doen.
Met ‘spark joy’ sprenkelt Marie een verfrissend sausje over het saaie maar noodzakelijke opruimen en wordt het ineens hip. Alleen dat praten tegen spullen? Daar voelen we ons niet senang bij. Wij Nederlanders blijven liever met onze minder poezelige voetjes op de grond. Spullen knuffelen en toespreken laten we maar over aan de frêle opruimgodin Marie, die het maximale uit minimalisme haalt.
Ik heb gekondood!
Claudy
Drukte opzoeken? Houd gepaste afstand.
Hoe fijn is het dan als je partner weet van je hoogsensitiviteit. Hij stelde voor even een rondje door de zaal te doen, zonder mij. Hij vroeg me te wachten en bij terugkomst namen we samen een drankje aan de bar, waar het rustig was. We hielden gepaste afstand van de menigte en de feestruimte. Telkens als er gepresenteerd werd gingen we iets naar voren om het goed te kunnen horen en zien. We hadden ons voorgenomen om naar huis te gaan als we onze plek wisten. Tot onze verbazing bleken we bij de beste tien te zitten. Wauw, toch goed dat we er waren, want de team captains moesten zich melden op het podium. Als nummer acht mocht ik weer de zaal in. Heel even in de menigte vlakbij de groep die uiteindelijk ook de winnaar was. Iedereen ging uit z’n dak. En wij? Wij verlieten zonder tamtatie de ruimte en vertrokken richting huis. Op de bank tot rust komen met een kop thee en ook met trots terugkijken op een geslaagde deelname, zowel aan de kwis als aan het sociale gebeuren.
Met gepaste afstand kun je de boel mooi aanschouwen en er met een goed gevoel op terugkijken. Zonder al te veel naweeën. Probeer maar eens.
Claudy
Pleidooi voor de poetsvrouw (of man 😊)
Hoe bizar, via advertenties, social media en persoonlijke netwerken, niet één te vinden! Degenen die voorzien zijn willen dat graag zo houden en afschermen of ze zitten bommetje vol en kunnen er geen werkhuis meer bij hebben. Deze dames, en tegenwoordig ook heren, zijn zeer gewild maar worden met uitsterven bedreigd.
‘Wie wil er tegenwoordig nog schoonmaakster worden of zijn?’, vraagt een facilitair manager zich moedeloos af. Klinkt misschien niet zo sexy, maar echte goede schoonmakers zijn goud waard. Hoe fijn is het als je na een dag hard werken thuiskomt en de boel aan kant is zodat jij je alleen hoeft te bekommeren om het eten en de verzorging van de kinderen? Of omdat je alle tijd nodig hebt om een beetje bij te komen van alle stress en ellende die je de hele dag over je heen hebt gekregen?
Thuiskomen in een opgeruimd huis is fijn, in een opgeruimd én schoon huis thuiskomen is echt het walhalla. En met schoon bedoel ik dan ook echt schoon. Sanitair, keukenkastjes, de vloer, de hoeken, ramen en de vensterbanken. Streeploos met een frisse geur van groene zeep en schoonmaakazijn. Puur genot! En helemaal als je daarvoor de verantwoordelijkheid volledig kunt overlaten aan een vertrouwd en ervaren deskundige. Juist ja; de poetsvrouw of -man.
Op mijn vakantiebestemming in het altijd gastvrije Zeeland blijkt bovenstaand probleem nog vele malen groter. Normaliter is er sprake van zo’n 380.000 inwoners maar in de zomermaanden strijken er meer dan een miljoen toeristen, goed voor ruim 10 miljoen overnachtingen, neer in een vakantiewoning. En dan is het heel plezierig als die vakantiestek schoon en fris is. De medewerkers doen hun best maar het is bijna niet te doen. Gewoon omdat er onvoldoende schoonmakers beschikbaar zijn. Ze halen ze noodgedwongen van heinde en verre. En ja, het is seizoensarbeid. Maar hoeveel jongeren zoeken er niet naar een gepast vakantiebaantje? Paar dagen per week hard werken (een vaardigheid aanleren waar je je hele leven veel aan hebt) en daarna een paar dagen vrije tijd om op stap te gaan of te luieren op het strand. Dat kan dus, hier in Zeeland!
Ook voor dit vak geldt, laten we alsjeblieft zorgen dat er voldoende ervaren en goede poetsmannen en vrouwen blijven. Want we kunnen eenvoudigweg niet zonder. Al was het maar omdat we het zelf te druk hebben om die taken ook nog eens onder onze hoede te nemen. Alhoewel, het zou ook goed zijn als we zelf eens wat vaker de handen uit onze mouwen zouden steken op dat vlak. Maar dat lieve mensen, dat is weer een ander verhaal 😊
Zonnige groet
Claudy
Intens voelen
De bekerfinale: de beleving als HSP
Opruimen; ik daag je uit!
Voorjaarsschoonmaak
In de regel vind/vond de grote schoonmaak altijd plaats in de weken voor Pasen. Het hele huis werd binnenstebuiten gekeerd. Overbodige spullen werden weggedaan, winterspullen opgeruimd en alles ging van de kant zodat er eens goed geboend en geschrobd kon worden. Om zo op ons paasbest fris en fruitig het lentefeest te vieren. Tegenwoordig geven we niet meer zo happig toe aan die opruim- en schoonmaakwoede. Zodra de eerste zonnestralen binnen schijnen gooien we ramen en deuren wel open, nemen de stof die extra goed zichtbaar wordt voor lief, en gaan naar buiten naar terras of speelweide. Binnen aan de slag komt later wel. Maar wanneer dan?
Overgangsfase
Dus nu kom ik met mijn eieren na Pasen. Want eens moeten we toch onder de loep nemen dat de winterjassen naar zolder kunnen, de tuinmeubels weer naar buiten mogen en de wintergarderobe ingeruild mag worden voor een lente outfit. En wees eerlijk, ook jij hebt vast en zeker al wat leuke voorjaarsitems gescoord. Zo komen er stiekem meer spullen binnen dan dat er spullen uitgaan en slibt heel voorzichtig je kast, kamer of woning dicht. Ineens is het dan genoeg, je kunt niet meer goed opbergen, kasten worden een zooitje en spullen staan ronduit in de weg. Tijd om toch die opruimwoede tot uiting te laten komen.
Opruimen; ik daag je uit
Daarom start ik opnieuw met een zogenaamde opruim-challenge. Nee, niet gelijk een hele grote schoonmaak, want dan haak je wellicht af. We doen het stap voor stap. Elke dag mag er minimaal 1 en maximaal 3 stuks aan rommel weg! Ongebruikte spullen, kapotte dingen, producten over de datum, spullen die er niet meer toe doen omdat je er uitgegroeid of ze ontgroeid bent. Heus, het mag allemaal gewoon weg! In de prullenbak (graag wel sorteren op glas, plastic, papier e.d.) of naar derden. Er iemand blij meemaken geeft een extra goed gevoel en met spullen 2e hands verkopen kun je extra sparen voor bijvoorbeeld je vakantie.
50 dagen
Dus doe je mee? Laten we dit 50 dagen doen. Ik begin vandaag en jij haakt in op moment dat je door dit blog geïnspireerd raakt. Noteer je start datum en de einddatum in je (digitale) agenda plus een paar ijkmomenten. Check elke 10 dagen hoe het gaat. Lukt het of blijft het dagelijks lastig om keuzes te maken? Of merk je dat verloop van tijd het je steeds gemakkelijker af gaat en er zelfs meer dan 3 dingen de deur uit gaan. Alles is okay, zolang je maar dagelijks heel even, vijf minuten maar, aandacht geeft aan het opruimen van overbodige zooi. Op naar een lege prullenbak 🙂
Check ook de pagina op Facebook Ruimte geeft rust. Ik zal regelmatig mijn ervaringen en foto’s posten. En heb je de challenge helemaal volbracht, laat het me weten met een leuke anekdote en foto. Je wordt beloond met het boekje Ruimte geeft rust 😊!
Laat me weten als er vragen zijn.
Succes met dagelijks opruimen. Op richting de zomer.
De kern van hoogsensitiviteit (HSP)
Storm de stilte tegemoet
Beïnvloeden en voelen van energie
Dit is wat ik doe
Afgelopen week liet ik opnames maken voor een nieuw ondernemersportret voor op mijn website. In beeld brengen wat ik doe en waarom. Allemaal gesneden koek dacht ik. Maar toch, als je daar ineens over na moet denken en het in woorden en beelden wilt vatten, blijkt het lastiger dan je denkt. Opschrijven helpt om daar inzicht in te krijgen.
Van nature:
- Schep ik orde in de chaos, ja ik ben een organisatietalent
- Pik ik snel signalen op zodat ik intuïtief kan werken o.b.v. mijn hooggevoeligheid en onderbuikgevoel
- Houd ik van logica en eenvoud en komt mijn boerenverstand goed van pas, zowel zakelijk als privé
Ik breng graag orde en structuur aan in een omgeving waar dat nodig is en als daar om gevraagd wordt.
Mijn persoonlijke missie: iedereen overtuigen dat een opgeruimde, schone, passende en geordende omgeving, je een solide basis biedt om van daaruit te leven, te werken en je idealen na te streven.
Ik bedoel dan niet perse een hele cleane strakke omgeving. Want ik weet zeker dat niet iedereen zich daar prettig bij voelt, ook ik niet. Waar het om gaat is dat je omgeving jou dient om er lekker in te kunnen leven en werken. Dat je niet hoeft te zoeken naar spullen, je niet struikelt over rommel, je zicht niet vertroebelt door viezigheid en dat er ruimte is voor ontspanning of nieuwe dingen en dat je er daar prettig voelt.
In de huidige tijd is ons hoofd vaak te vol! We hollen achter feiten en onszelf aan, worden geleefd, streven naar het perfecte plaatje en raken soms even het overzicht kwijt of verliezen zelfs de controle. Met man en macht proberen we dat overeind te houden. Soms uit zich dat in perfectionisme en doen we nog harder ons best om alle ballen in de lucht te houden. We proberen ons beter te voelen door spullen te verzamelen of geven onszelf volledig over aan online gedoe.
Laten we zeggen: Je krijgt het gewoon niet meer op een rijtje, niet fysiek in je omgeving en niet in je hoofd. Dat wil je wel maar je weet niet waar te beginnen. Op je werk worden deze signalen vaak het eerst duidelijk. Je manager of een collega spreekt je er voorzichtig op aan en je gaat wellicht geïrriteerd gedrag vertonen. Het welbekende korte lontje. Iedereen ziet het gebeuren alleen jij nog niet.
En wat fijn als ik dan mag aantreden om je te komen helpen. Als coach op de werkplek om samen met jou aan de slag te gaan en orde op zaken te stellen. Dat voelt veilig en je wilt eigenlijk niks liever dan weer grip krijgen op je werk. Door fysiek te gaan opruimen, stapels weg te werken, keuzes te maken in werkzaamheden, je planning onder handen te nemen, prioriteiten aan te brengen in je acties en je inbox eens helemaal leeg te maken, komt er als vanzelf meer ruimte en overzicht. Er ontstaat meer ruimte om je werk te kunnen doen en zicht te houden op wat er vandaag van je verwacht wordt. Het allermooiste van dit avontuur is dat je nu ook beter je gedachten kunt gaan ordenen en dat je hoofd stukje bij beetje leger wordt. Er komt meer rust in de tent. Nu kun je ook beter gaan reflecteren. Want hoe is het toch mogelijk dat het zover gekomen is? En hoe kun je dat in de toekomst voorkomen? Op die en andere vragen weet alleen jij het antwoord. Het is heel plezierig om je daarbij te kunnen helpen en inzichtelijk te maken waar jij staat. Maar ook om te zien dat je jouw talenten nog beter leert kennen, net als je valkuilen en dat je beseft dat er ook grenzen zijn die je mag bewaken. Het voelt goed om een bijdrage te kunnen leveren aan jouw persoonlijke ontwikkeling en ik geniet elke keer weer van het resultaat. Want jij gaat ervan stralen!
Samen daarover sparren, zo nu en dan de puntjes weer even op de i zetten, geeft lucht en helpt je om fris en fruitig je werk, en ook je dagelijks leven, telkens weer even een boost te geven. Zo houd jij de regie over jouw leven.
Mocht je mijn hulp nodig hebben dan weet je me te vinden.
Zonnige groet,
Claudy
PS Stel heel eenvoudig orde op zaken, door je boerenverstand te gebruiken 😊!
Een heel blanco jaar in het vooruitzicht
Wat heb je echt nodig?
We schrijven 19 december, twee dagen voor de kortste dag van het jaar. Dan gaat de winter officieel beginnen. Tijd voor warme kleding, stevige dichte stappers die tegen sneeuw kunnen en dikke winterjassen met handschoenen. Meestal ligt dit allemaal al paraat na de kledingwissel, wachtend op de eerste vorst en winterse neerslag.
Maar ik moet bekennen dat dit nu bij mij niet zo is. Ja, de meest luchtige zomerkleding is verhuisd naar de onderste regionen van de kast en de lange mouwen liggen nu op grijphoogte. Echter zit de echte winterkleding nog netjes opgeborgen, in een dichte opbergbox op zolder. Het weer was er het afgelopen najaar niet echt naar en de agenda zorgde voor andere prioriteiten. En doordat de boxen niet zijn uitgepakt, het inmiddels ook best al fris is geweest, kom ik er achter dat wat ik nu heb aan kleding, eigenlijk al voldoende is. Je hebt dus veel minder nodig dan je denkt. Dit is weer een mooie bevestiging, ook voor een professional organizer als ik.
En nu zo richting het einde van het jaar worden alle losse eindjes afgewerkt. De kerstversiering is aangebracht. Die wisseltruc vond wel doorgang. Ik heb direct wat spullen uitgezocht die niet meer gebruikt worden en daar een ander blij mee gemaakt. Mijn kantoor was ontploft rondom de datum van de lancering van mijn boek. Ook dat is achter de rug en alles is nu netjes opgeruimd. De administratie is op orde tot op heden en de agenda voor komend jaar (bijna) nog maagdelijk wit en slechts gevuld met belangrijke data zoals verjaardagen. Ben helemaal klaar om af te schakelen rond de feestdagen, om de stilte op te zoeken en heerlijk thuis te zijn met degenen die me lief zijn. Niks moet, en er is maar weinig nodig om kerst te vieren.
Pure eenvoud deze mini kerststal
Geen pracht en praal of eindeloze luxe diners. Nee, wij houden het bij kaarslicht, haardvuur, thee of een wijntje, goed gezelschap, thuis op de bank, met elkaar, mijmeren, stil worden, wandelen, winterkost en traditiegetrouw de garnalencocktail 🙂
Er is maar weinig nodig om te kunnen genieten en om lekker te kunnen leven. Goed om daar zo nu en dan even bij stil te staan. Kerst is daarvoor een uitgelezen moment.
Mooie dagen toegewenst!
Zonnige groet,
Claudy
Prikkels van de herfst
Veerkracht van een hoogsensitief persoon
Veel te veel ingepakt!
Ik had het kunnen weten. Ook dit jaar had ik veel te veel kleding ingepakt voor mijn vakantie. Ik ging vier weken. We blijven in de zomer altijd in Nederland dus heb ik voor koude en warme dagen spullen nodig. En we gingen dit jaar met twee auto’s, want manlief moest ook een aantal dagen naar de zaak. Dus redenen en ruimte genoeg om veel, veel te veel mee te nemen.
Tijdens het inpakken was ik nog best kritisch door bijvoorbeeld niet te veel nette kleding en nagenoeg geen sportkleding mee te nemen. Ook keek ik naar kleding die ik goed kon combineren en besloot ik om sommige kledingstukken weer terug te leggen in de kast. Waarom? Omdat ik wist dat die stukken waarschijnlijk ongedragen retour zouden komen. Op het allerlaatste moment kwam er twijfel en bedacht ik dat het toch handig was om een paar stuks kleding nog toe te voegen. Het leek allemaal acceptabel. En toch hangt de kast in het chalet vol met ongedragen spullen. Het weer heeft hieraan bijgedragen, want de afgelopen weken waren tropisch dus verder dan badkleding en luchtige kleding kwam ik niet. En hetgeen ik droeg werd zelfs tussendoor (met de hand) gewassen.
Ik ga op reis en neem mee….. teveel!
Wie houd ik nu voor de gek? Precies, mezelf. Want hoeveel kleding heeft een mens eigenlijk nodig? Vrij weinig blijkt nu. En ik weet zeker dat jij ook veel minder nodig hebt dan wat er nu bij jouw in de kledingkast hangt. Hoeveel van je kleding doe je echt regelmatig aan? Door deze vakantie ben ik opnieuw met mijn neus op de feiten gedrukt. Alleen kleding die ik graag en regelmatig draag mag plek innemen in mijn kast en dus ook in mijn koffer.
Wil je zelf ook de proef op de som nemen? Verzamel dan alle(!) kleding die je vaak en graag draagt in een bepaald gedeelte van je kledingkast. Waarschijnlijk kom je snel tot de ontdekking dat je daartussen eigenlijk als eerste je dagelijkse outfit zoekt. Een enkele keer aangevuld met een kledingstuk uit het andere gedeelte, of misschien zelfs met een pas aangeschaft nieuw kleding stuk.
Over anderhalve maand kan de zomer//winter-wissel weer plaatsvinden. Ik dacht dat ik altijd al kritisch was als professional organizer. Maar ook ik kan volgens mij flink aan de slag met ruimen en ont-spullen. Zo zie je maar, zelfs als expert moet je zo nu en dan pas op de plaats maken en even een kijkje in eigen keuken nemen.
Een ding is zeker, er hoeven bij thuiskomst niet veel wasjes gedraaid te worden. Dus alles is weer snel opgeruimd.
En jij? Alles alweer op orde na je vakantie? Of heb je vakantie nog tegoed? Mocht je nog gaan doe dan je voordeel met dit blog.
Zonnige groet,
Claudy
Tip: Een koffer voor een week pakken is voldoende, zeker als je tussendoor kunt wassen. Denk aan combineren van kledingstukken en aan wat lekker zit tijdens je reis. Dan zit je altijd goed.
Hitte-plan van kracht voor HSP-ers
Proefwerk-week; kwestie van goed plannen!
Na half juni breekt voor de meeste scholieren een stressvolle tijd aan. De zogenaamde proefwerkweek. Het zijn de laatste loodjes aan het einde van het schooljaar. Misschien hangt er veel van af, of je bijvoorbeeld overgaat of niet. Het is en blijft een stressvolle periode omdat je in een korte periode de nodige stof moet kennen.
Hoe ga je dat overleven? En hoe ga je ervoor zorgen dat je alle kennis straks paraat hebt? Heel eenvoudig. Door op tijd te beginnen. Een kwestie van goed plannen. Daarbij is het eerst van belang dat je weet wanneer je welk vak hebt en welke stof je per vak moet kennen. Als je daar zicht op hebt ga je prioriteiten stellen. Welke vakken wegen voor jou het zwaarst? Het kan zijn dat je voor bepaalde vakken een hoger punt nodig hebt of dat je sommige vakken maar moeilijk vindt om te leren. Terwijl andere vakken je juist heel gemakkelijk afgaan. Geef de vakken die extra aandacht nodig hebben voorrang. Vervolgens is het handig om een inschatting te maken van het aantal uren die je nodig hebt per vak om alle stof door te nemen. Zo, en dan heb je alle praktische informatie verzameld om met een planning te kunnen starten. En doe dat nu. Hoe eerder je begint, hoe beter.
Een goede voorbereiding is het halve werk
Leren is ook het feest van de herhaling. Hoe vaker je de stof door kunt nemen hoe meer er blijft hangen. Er zit ook verschil in de vorm van leren; lezen, samenvatten, stampen of oefentoetsen maken. Welke vorm van leren past het beste bij jou? Houd je daaraan vast. En roep indien nodig hulp in van anderen, voor extra uitleg of voor het overhoren van de stof.
Het klinkt allemaal vrij simpel, het maken van een planning. Maar het allermoeilijkste komt pas als je daadwerkelijk de planning gemaakt hebt en je misschien al begonnen bent met leren. Want het aller- allermoeilijkste van een planning is om je aan een gemaakte planning te houden. Plannen van leren zet je in je agenda en is daardoor een afspraak met jezelf. Afspraak is afspraak. En houd je daaraan. Het gaat hier om consequent en sterk zijn. Je dient verleidingen te weerstaan en uitstelgedrag te vermijden. En dat is een grote uitdaging. Want social media ligt continue op de loer om je af te leiden, naast de aantrekkelijke andere dingen rond je heen. Sta jij stevig genoeg in je schoenen om de uitdaging aan te gaan?
Dan wens ik je succes met plannen, je daaraan te houden, het studeren en later het maken van de proefwerken. Zie het als een mooie opmaat richting de zomer. Want die (in)spannende tijd wordt dan beloond met zo’n kleine twee maanden vrij zijn en de nodige ontspanning.
Zonnige groet,
Claudy
Handige weetjes voor een HSP
Eenvoudige aanpak bij HSP
Voordelen van hooggevoelig zijn
Koud! Is ook zo’n externe prikkel.
Wat was het koud in februari 2018.
Lijnenspel sporthal overweldigend
Als je hoofd met je aan de haal gaat
Heb jij dat ook, dat je hoofd met je aan de haal gaat? Je pikt van alles op, energieën en sferen van mensen en ruimtes. Onbewust sla je die op en heel langzaam ontstaan er vage lichamelijke klachten. Eerst denk je nog dat het komt dat je even niet lekker in je vel zit en dat het allemaal vanzelf wel zal overgaan. Ook al is er ergens een verontrust stemmetje in je hoofd dat iets wil zeggen maar wat jij niet wilt horen. ‘Okay’, zegt dan je lijf, ‘als je niet luisteren wil dan maar voelen’.
En ineens heb je wel degelijk een klacht die kan variëren van een ontsteking in je lijf, koorts, huiduitslag, griep, verhoogde bloeddruk, geen eetlust, extreem moe of een stijve nek. Het weerhoudt je om gewoon dagelijks te kunnen functioneren. Het kan zelfs zo heftig zijn dat je niet eens kunt werken. Misschien ga je naar de huisarts en krijg je medicatie om de kwaal te sussen. Echter kan die medicatie ook nog eens bijwerkingen hebben waardoor de behandeling meer belastend is dan de kwaal. Je komt in een negatieve spiraal waardoor de knop van de actiemodus niet meer te vinden is en de knop van het denken op volle toeren staat. Zo vergaat het een hooggevoelig persoon maar al te vaak. En als HSP-er weet je wel dat dit zo werkt, incluis de fysieke uitwerking, maar de buitenwereld heeft geen idee. En dus word je maar al te vaak geassocieerd met de categorie zwak, ziek en misselijk. Ook niet echt een opknapper.
Zo verging het ook mij afgelopen zomer. Ik schreef al eerder over die negatieve energieën in mijn blogs over Mindful Analysis. Daarna werd ik ziek. Ik zal je het hele verhaal besparen. Inmiddels ben ik 4 weken onderweg en is mijn lichaam nog steeds herstellende. En helaas gaat dat ook niet zonder slag of stoot.
Als HSP heb je dus eerst te dealen met de oorzaak, de kwaal en daarna met de behandeling en de uitwerking daarvan. Door heftige reacties komt het lichaam in een stressvolle situatie terecht. Je kunt erg goed voelen, wat op zich een pré is, maar als het gaat om lichamelijke sensaties neemt het hoofd de leiding en gaat daar van alles over denken. Het legt mij volledig lam. Zo ellendig en niet helpend. Dus als iemand het uit-knopje weet van het hoofd dan hoor ik het graag.
Mediteren, met hulp, en naar buiten gaan hebben mij enigszins geholpen. In eerste instantie geeft dat rust in het lijf. Maar het geeft me ook rust en ruimte om eindelijk eens ja te kunnen zeggen tegen dingen die ik zelf zo graag wil doen. Wat een ander daar ook van vindt of denkt. Nu alleen nog dat knopje voor de actiemodus vinden en vertrouwen hebben in mijn fysieke lijf. Zo op papier klinkt het allemaal heel simpel. De praktijk is toch echt anders. Maar goed, ook dit was weer een mooi leerproces voor mij dat ik kan inzetten tijdens mijn coaching en gesprekken met anders HSP’s.
Dus ratio knop van het hoofd (het denken) mag uit en actiemodus om lijf in doen modus te krijgen mag aan. Ben benieuwd hoe jij dat doet.
Zonnige groet,
Claudy
Serieus? Overspannen?
Maak werk overdraagbaar
In je werk heb je een bepaalde functie waarbij allerlei taken horen. Globaal is die functie vastgelegd in een functieprofiel. Die wordt meestal gebruikt tijdens sollicitatieprocedures. Je hebt dan vaak een goed beeld van de inhoud van de functie en de daarbij behorende verantwoordelijkheden. Maar als je voor het eerst in die functie gaat werken heb je vaak geen flauw idee wat je allemaal precies moet doen. Dan is het heel plezierig als er een collega je inwerkt. Soms is dat degene die je gaat opvolgen. Het is heel handig om te weten hoe die collega het werk steeds heeft uitgevoerd en waar je alle benodigde informatie kunt vinden. Soms nodigt een dergelijke inwerk- periode uit om enkele procedures eens vast te leggen of misschien wat aan te passen. Een frisse blik kan daarbij enorm helpen. Want uiteindelijk ga jij wel hetzelfde werk doen maar dan op jouw manier.
Als het zo gaat is dat een ideale situatie voor bedrijf en medewerkers. Echt de tijd en ruimte nemen om iemand volledig wegwijs te maken in een nieuwe functie. Maar soms is die tijd er niet, zoals wanneer er een collega op vakantie gaat. De hoognodige dingen, die door moeten lopen en echt niet kunnen wachten, worden dan overgedragen. Vaak met enige haast omdat er nog zoveel te regelen is voordat de vakantie ingaat. Vervelender wordt het als een collega ziek is. Dan is het van belang dat de meest urgente zaken door collegae worden waargenomen. Dat blijkt in de praktijk vaak roeien met de riemen die je hebt op dat moment. Gelukkig komt die collega na korte of iets langere periode gewoon weer terug zodat die het achterstallige werk kan wegpoetsen en voor cruciale vragen mag je hem of haar vast thuis wel even storen. Al het werk moet in die periode gedaan worden door minder mensen en dat levert stress op. Er is dan ook geen ruimte en tijd om stil te staan bij het feit dat werk kennelijk nog niet echt overdraagbaar is gemaakt.
Afgelopen weken heb ik helaas een paar keer vernomen dat er heel plotseling een collega van bekenden kwam te overlijden. Ineens wordt er iemand weggerukt uit het leven. Dat veroorzaakt veel verdriet en ontreddering. Zowel emotioneel als zakelijk. Want die persoon is er niet meer, je kunt niks meer vragen. Heel bizar. Verdriet en gemis kun je niet wegnemen maar wat zou het verlichtend zijn als werk eenvoudiger is over te nemen. In de situaties die ik meekreeg bleek dat echter niet het geval. Het werk was onvoldoende overdraagbaar gemaakt wat leidde tot stressvolle situaties en onopgeloste vraagstukken. Dat is echt een gemiste kans. Dit zijn natuurlijk hele extreme situaties maar toch, het noopt tot nadenken.
Tijdens elke begeleiding die ik doe op werkplekken kom dit thema gelukkig aan bod. En inderdaad, daar is meestal niet of nauwelijks over nagedacht. Het hoeft niet allemaal tot in detail, maar alleen al het nadenken over hoe je het werk overdraagbaar kunt maken schept inzicht. Je kunt je bijvoorbeeld bij het opslaan van documenten telkens afvragen “Waar zou iemand anders dit logischerwijs gaan zoeken en onder welke naam?”. Sommige procedures kunnen schriftelijk vastgelegd worden zodat het een naslagwerk wordt. Maar dat is allemaal van functie tot functie verschillend. Denk er maar eens over na of jouw werk zo door iemand opgepakt zou kunnen worden in geval van nood. Voor een ZZP-er ligt dat nog ingewikkelder. Een belangrijke tip; zet altijd telefoonnummer bij de gemaakte afspraken zodat klanten geïnformeerd kunnen worden en zorg dat iemand weet hoe er toegang tot je digitale systeem verschaft kan worden. Je weet maar nooit.
Als je toch gaat opruimen en archiveren richting de feestdagen, kijk dan eens of je alvast kleine stappen hierin kunt zetten.
Succes.
Claudy
Gezond boerenverstand
Van alle kanten hoor ik advies over hoe je jezelf kunt beschermen in de huidige drukke en vaak overvolle wereld. Van handige apps, digitale tools tot papieren planners en koptelefoons. Om maar overzicht te krijgen (en als het even kan te houden) en om vooral af te maken wat je voorgenomen had te doen. Je schuift wat spullen en stapels aan de kant en gaat vol goede moed aan de slag.
Het is eigenlijk best grappig hoe wij steeds dingen weten te verzinnen op problemen die we eerst zelf min of meer in het leven hebben geroepen. Zoals in de wegwerp-maatschappij waar we ons de afgelopen 25 jaar tegoed hebben gedaan aan spullen, veel spullen. In het digitale tijdperk en de onbeperkte mogelijkheden van altijd maar online zijn zoeken we nu naarstig naar momenten waar we letterlijk even af kunnen schakelen. Spelletjes op de Ipad zijn een zegen voor ouders die hun kinderen even zoet willen houden zodat ze zelf even wat tijd hebben om hun mails te beantwoorden of social media te checken.
En nu komen we er stukje bij beetje achter dat het misschien beter is als we het anders doen. Aan alle kanten wordt er gehamerd op duurzaam en milieuvriendelijk. We zien liever dat kinderen vaker buiten spelen of sporten. Omdat persoonlijk contact maken lastig is met een mobiel apparaat er – letterlijk! – tussen, ontstaat door datzelfde apparaat een boel irritatie. Daarom komen er vaker regels over waar we nog wel of niet mogen bellen. En er komen telkens nieuwe tools om ervoor te zorgen dat je apps bijvoorbeeld uitgeschakeld worden. Zodat je geconcentreerd kunt werken zonder afleiding. En wil je even rust? Dan kies je voor een stilte coupé van de NS of je gaat voor een wandeling in de natuur. Oh, en ik vergeet het bijna; al die spullen waar we ons de afgelopen decennia tegoed aan hebben gedaan! Gelukkig start er regelmatig wel ergens een challenge ont-spullen en zijn er veel initiatieven om je spullen een 2e leven te geven.
Mijn vraag is: hadden we dit niet allemaal kunnen voorkomen?
Bij het aanschaffen van spullen kun je je telkens afvragen of je het wel echt nodig hebt en of je het gaat gebruiken. Denk even aan alle overbodige keukenspullen en hulpjes die nu plek innemen in je keukenkastjes. Een mobiele telefoon is echt wel handig maar moet je werkelijk altijd en overal bereikbaar zijn? En wat is er mis met gewoon praten met elkaar, elkaar in de ogen te kijken en echt te luisteren? Afleiding was er altijd al. Maar durf dan te kiezen voor iets en houd je aan je afspraak. Dat geldt ook voor een taak die je met jezelf afspreekt. Laat kinderen lekker buiten spelen en maak afspraken over gebruik van een tablet. Maak er een gewoonte van om dagelijks wat op te ruimen. Dan word je je bewust van je spullen en durf je makkelijker te besluiten om dingen weg te doen en voortaan selectiever aan te schaffen.
Allemaal heel eenvoudig dus. Gewoon je gezond boerenverstand gebruiken. Ik zeg doen.
Zonnige groet,
Claudy
Opruimmotivator
Sinds zes jaar sta ik ook bekend als dé Opruimmotivator en schrijf ik regelmatig een blog. Het gaat vaak over opruimen in de breedste zin van het woord en het delen van eigen ervaringen. Ik koos voor deze titel omdat ik kennelijk als een aanjager word gezien en ik een Nederlandse titel prefereer. Zodra iemand met mij een afspraak in de agenda heeft staan komt die persoon eigenlijk al in actie. Op deze wijze weet ik als vanzelf mensen te enthousiasmeren en te motiveren om heel eenvoudig te gaan opruimen en dus aan de slag te gaan voordat ik er ben. Geweldig! Zo simpel kan het dus zijn.
Samen met vele andere Professional Organizers promoten wij het nut van ordenen, plannen en opruimen. Ieder doet dit op zijn eigen manier en vaak ook voor een gekozen doelgroep. Tijdens een inspirerende sessie met Paul Kruijssen heb ik mijn identiteit weer eens onder de loep genomen. Klopt het allemaal nog? Daarbij werden lastige en spiegelende vragen gesteld die leiden tot nadenken. Wat doe ik allemaal? Hoe doe ik dat? En dan de hamvraag: Waarom doe ik dit? Het antwoord op die laatste vraag is bedoeld om me te onderscheiden van de rest. Wat is mijn passie oftewel wat is de reden waarom ik dit allemaal doe? En die gaat natuurlijk verder dan een beetje opruimen en organiseren.
Een lijstje maken met alle dingen die ik doe is nog niet zo ingewikkeld. Belangrijk is om te weten of ze matchen met de waarom vraag. Hoe ik de dingen aanpak is een verlengstuk van de wat vraag. Maar ook dat zet me verder aan het denken. Want welk concept of handelswijze steekt er achter al die activiteiten? En gaandeweg is vooral die waarom vraag blijven hangen omdat ik daar niet heel concreet het antwoord op kon geven. Omschrijven lukte gelukkig wel.
Hierbij nog eens een poging: Ik help anderen om uit vaste patronen te komen door nieuwe ritmes aan te brengen. Door met hen aan de slag of in gesprek te gaan of door mijn ervaringen te delen via lezingen en teksten. Het zogenaamde feest der herkenning. Omdat met Rust Ritme Ruimte en Reinheid (4xR) helderheid komt in ieders chaos. Met mijn frisse blik en op mijn gevoel kan ik een snelle scan maken en direct inhaken op de hulpvraag en kan de ander snel aan de slag. Dus; het empoweren van mensen op gebied van keuzestress vs. stressmanagement.
Het is een mooi begin van het antwoord op de waarom vraag. Ik ben heel benieuwd hoe anderen hierover denken. En dan vooral natuurlijk de mensen waarvoor of waarmee ik gewerkt heb. Alle input is welkom om mijn identiteit verder aan te scherpen.
Puur Structuur, voor orde op zaken
Zonnige groet,
Claudy
HSP bevestiging vanuit de wetenschap
HSP is niet uit te leggen
Extreme reacties omgevingsfactoren
Mindful Analysis dag 7
Mindful Analysis dag 5
